Η συμπατριώτισσα μας Νάντια Σούρελοβα-Νόβοτνα, με καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Νάντια Σούρελ, ζει από 20 χρόνια στην Τσεχία. Τελείωσε το Γυμνάσιο Καλών Τεχνών στη Σόφια και περισσότερα από 15 χρόνια ασχολείται με εσωτερική διακόσμηση του σπιτιού σε μια μικρή πόλη κοντά στην Πράγα. Λέει ότι νιώθει σαν ζωγράφος των χώρων – των δωματίων, στα οποία ζούμε, όπου περνούν οι ημέρες μας: «Με ενδιαφέρουν πολύ και είναι πολύ σημαντικό στη δουλειά μου πώς αυτοί οι χώροι μας επηρεάζουν, πώς ζούμε σ’ αυτούς.»

Η Νάντια Σούρελ ήταν στη Σόφια για τα εγκαίνια της έκθεσής της «НОМЕ SWEET ХОМЕ», την οποία μπορείτε να δείτε μέχρι τις 10 Οκτωβρίου στο Τσέχικο Κέντρο. Όλα στην έκθεσή της είναι αφιερωμένα στο σπίτι, το οποίο μπορεί να χτιστεί παντού στον κόσμο, αλλά στο δικό της σπίτι-έκθεση εκείνη έδειξε τη ζεστασιά και τα χρώματα της Βουλγαρίας.

«Όταν έχεις περάσει 20 χρόνια στην πατρίδα, και τα υπόλοιπα 20 στο εξωτερικό – για σένα το σπίτι είναι εκεί, όπου είναι τα παιδιά σου, όπου δουλεύεις και όπου περνούν οι ημέρες σου» - λέει η Νάντια:

«Το σπίτι μου στην πόλη Ούστι ναντ Λάμπεμ (στα τσέχικα Ústí nad Labem) στην Τσεχία είναι μια βουλγαρική όαση. Εκεί είναι η δική μου Βουλγαρία. Από την πόρτα μας υποδέχεται ένα μεγάλο τραπέζι. Είναι μεγάλο λόγω της φιλοξενίας, χαρακτηριστικής για τους Βουλγάρους. Στο σπίτι μου υπάρχουν ζεστασιά και φυσικά υλικά, όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία ενός σπιτιού στη Βουλγαρία. Έχω ζει πάντα στην ύπαιθρο, εκεί μεγάλωσα. Γι’ αυτό λέω ότι έχω ωραία παιδικά χρόνια στο χωριό Γιάσνα πολιάνα της περιοχής του Μπουργκάς. Πολλές από τις λεπτομέρειες, που συμπεριλαμβάνονται στην έκθεσή μου, πήρα από εκεί. Για παράδειγμα, έχω μια μεγάλη σκάλα, που απεικονίζει τη νύφη. Στην κορυφή τοποθέτησα και κορώνα της νύφης, η οποία κατασκευάστηκε από κομμάτια των φορεμάτων της γιαγιάς μου Ναντέζντα, το όνομα της οποίας φέρω. Εμείς οι Βούλγαροι είμαστε πολύ συνδεδεμένοι με τις παραδόσεις, το φολκλόρ και τα κεντήματά μας. Αυτά τα σύμβολα μου θυμίζουν το βουλγαρικό πνεύμα, είναι χαρακτηριστικά για τον λαό μας, τα αγαπάω πολύ. Το φολκλόρ μας είναι ποικιλόχρωμο και όμορφο, το γούστο του Βουλγάρου είναι πολύ καλαίσθητο και αυτό φαίνεται στα ρούχα, στην επίπλωση του σπιτιού του.»

«Δεν είναι πολύ κοντά μου ο πατριωτισμός που σχετίζεται με τον εορτασμό διάφορων εθνικών γιορτών. Πρέπει να γιορτάζω πολλές ημερομηνίες – τσέχικες, βουλγαρικές, αλλά στην οικογένειά μου σεβόμαστε τις βασικές γιορτές – τα Χριστούγεννα, το Πάσχα. Τις υπόλοιπες επίσης τις γιορτάζουμε, αλλά δε τους δίνουμε τόσο μεγάλη σημασία» - λέει η συμπατριώτισσά μας και συνεχίζει:

«Φέτος ένιωσα τον εαυτό μου φορτισμένη με ενέργεια λόγω του ταξιδιού μου στη Βουλγαρία. Με τη 12χρονη κόρη μου γυρίζαμε την πατρίδα, ήθελα να της δείξω όμορφες παλιές γωνιές. Επισκεφθήκαμε το υπαίθριο λαογραφικό μουσείο «Έταρα» στο Γκάμπροβο, ήμασταν στο Βελίκο Τίρνοβο, τη Σωζόπολη και το Νεσέμπαρ. Είδα θαυμάσιους, καλά διατηρημένους τουριστικούς χώρους. Η Βουλγαρία είναι πολύ όμορφη χώρα. Τα βουνά Ροδόπη και Ρίλα είναι ανεπανάληπτα, τα γυρίζουμε πάντα όταν είμαστε εδώ. Ο σύζυγός μου αγαπά πολύ τη Βουλγαρία, ιδιαίτερα του αρέσει η θάλασσα και γι’ αυτό ερχόμαστε κάθε χρόνο. Παρά το γεγονός ότι η μισή μου συνειδητή ζωή έχει περάσει στην Τσεχία, δε νιώθω διχασμένη ανάμεσα στις δύο χώρες. Θεωρώ ότι αυτό είναι μεγάλος πλούτος – να αντλεί κανείς από δύο πολιτισμούς.»

Φωτογραφίες: Γκεργκάνα Μάντσεβα, πρ. αρχείο

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα