Στα 18 της χρόνια η Μποζάνα Τατάρσκα βρέθηκε στο Παρίσι και άρχισε να φωτογραφίζεται για διάσημα περιοδικά και να συμμετέχει στις επιδείξεις διάσημων σχεδιαστών. Έχει φωτογραφηθεί για εξώφυλλα της Vogue, του Elle, της MarieClaire, του MadameFigaroκαι έχει ανέβει σε πασαρέλες με ρούχα των Kenzo, PacoRaban, IsseyMiyake, Givenchy.

«Όταν έφτασα στο Παρίσι άρχισα να μαθαίνω γλώσσες και να ταξιδεύω, λέει η Μποζάνα. Συναντάω πολλούς ανθρώπους και αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Φυσικά υπάρχουν στιγμές που απογοητεύομαι αλλά οι δυσκολίες δεν με πτοούν».

Για αρκετά χρόνια η Βουλγάρα ήταν κάτω από το φως των προβολέων αλλά συνειδητοποιούσε πως αυτό δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα γι’ αυτό γράφτηκε στην Σορβόνη και τελείωσε «Τέχνη και Επικοινωνίες». Ταυτόχρονα όλο και περισσότερο ανακάλυπτε ότι την εμπνέει το να φωτογραφίζει. Την πρώτη της κάμερα την αγόρασε από το Τόκιο. Οι φίλες της από την μόδα έγιναν και δικά της μοντέλα. Το 2006 της ανέθεσαν το εξώφυλλο του Elle Πορτογαλίας.

«Σήμερα προτιμώ τα πορτραίτα, λέει η Μποζάνα. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μου αρέσει και η νεκρή φύση, απλά μου αρέσει η ένταση. Ο άλλος είναι ταυτόχρονα κάτι γνωστό και ξένο και γι’ αυτό με συγκινεί. Το σημαντικότερο όμως είναι να μην είναι στατικός γιατί τότε η φωτογραφία παύει να είναι τέχνη και γίνεται διακόσμηση».

Τα πρότζεκτ της Μποζάνα γίνονται όλο και πιο τολμηρά. Τώρα ασχολείται με το γυμνό αλλά όσο έχει να κάνει με τις γυναίκες που έχουν μόλις γεννήσει. Η φωτογράφος σκέφτεται να εκδώσει βιβλίο και να οργανώσει έκθεση. 

«Με ενδιαφέρει η ψυχή και το πνεύμα της λεχώνας, λέει η Μποζάνα. Δεν μιλάμε εδώ να την παρουσιάσουμε σαν Παναγία με το βρέφος στην αγκαλιά. Έρχομαι αντιμέτωπη με πολλά ταμπού όσον αφορά το θέμα και πολλά ανείπωτα πράγματα. Δεν φωτογραφίζω μωρά – δεν τα χρειάζομαι σαν ασπίδα και δικαιολογία. Με ενδιαφέρει το πως αντιμετωπίζει η λεχώνα το δικό της σώμα, τον εαυτό της, σαν γυναίκα και αν συνεχίζει να αισθάνεται όμορφη και επιθυμητή.

Το 2020 ήταν μια χρονιά φόβου αλλά για την Μποζάνα ήταν ευκαιρία να βγει στους δρόμους και να φωτογραφίζει για τον εαυτό της και όχι σαν δουλειά. Αντιλαμβάνεται πως πολλά πράγματα θα αλλάξουν, πολλοί άνθρωποι έμειναν χωρίς δουλειά και πως οφείλουμε να δείξουμε αλληλεγγύη.

«Όλοι έχουμε μια ζωή και αν αφήνουμε κάτι όμορφο πίσω μας αυτό είναι οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους, λέει εκείνη. Όχι μόνο με την οικογένεια και τους φίλους μας αλλά και με το περιβάλλον και τους αγνώστους».

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα