Η Άνι Ράντεβα ζει εδώ και 22 χρόνια στο Μαροκο όπου διδάσκει στα βουλγάρικα σχολεία του Ραμπάτ και της Καζαμπλάνκα. Η Καζαμπλάνκα είναι βιομηχανικό κέντρο και μεγαλούπολη στην όχθη του Ατλαντικού όπου βρίσκεται και το μεγαλύτερο αξιοθέατό της – το τζαμί για τα 60 χρόνια του βασιλιά Χασάν Β΄ (φέρει το όνομά του) που χτίστηκε το 1993. Η πόλη είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στην Αφρική μετά το Κάιρο. 

Η Άνι έμεινε στην Καζαμπλάνκα 4 χρόνια και μετά μετακόμισε στην πολιτιστική πρωτεύουσα του Μαρόκο, στην πόλη Φες.

«Πρόκειται για την πιο παλιά αυτοκρατορική πόλη στο βασίλειο, λέει η Άνι. Εκεί έχει φανταστικά κτήρια με μυθικούς κήπους. Η παλιά πόλη είναι η διάσημη Μεντίνα με τα σοκάκια της, τα πολύχρωμα σκαλοπάτια και τις σκιές της. Για μένα το Μαρόκο παραμένει μυστηριώδες. Ακόμα δεν έχω χορτάσει τις παραδόσεις του, τα φυλαχτά του, την έρημο. Στην πόλη Τιμάρα άρχισαν να μεταναστεύουν Βούλγαροι από το 1960. Συνήθως ασχολούνται με γαιοδεσία, με υδραυλικά, με κατασκευές. Σήμερα δεν είναι τόσοι πολλοί – γύρω στα 350 άτομα. Μειώνονται οι βουλγάρικες οργανώσεις, τα παιδιά στα σχολεία λιγοστεύουν. Θα ήταν καλό οι δυο χώρες να ανανεώσουν την συνεργασία τους».

Το βουλγάρικο σχολείο «Ροντολιούμπιε» ιδρύθηκε το 1986 και από το 2012 λαμβάνει βοήθεια από το υπουργείο Παιδείας της Βουλγαρίας.

«Το σχολείο μας δεν έχει πολλά παιδιά (γύρω στα 20) αλλά είναι σεβαστό μεταξύ των Βουλγάρων στο βασίλειο. Μας συσπειρώνει γύρω από τις εθνικές γιορτές, μας βοηθά να διατηρούμε τα έθιμα και τις παραδόσεις μας. Τα παιδιά μαθαίνουν κυρίως Γλώσσα και Ιστορία αλλά διοργανώνονται και πολλά εργαστήρια. Τις πολιτιστικές μας εκδηλώσεις επισκέπτονται διπλωμάτες και κάτοικοι του Μαρόκο που έχουν σπουδάσει στην Βουλγαρία». 

Η Αφρική δεν είναι μεταξύ των πιο ελκυστικών προορισμών για τους Βουλγάρους. Τον επιλέγουν συνήθως τυχοδιώκτες, λάτρεις της περιπέτειας και του εξωτικού. Αλλά το Μαρόκο έχει ανάγκη από ειδήμονες και προσφέρει καλές προοπτικές για τους επαγγελματίες.

Φωτογραφίες: Νταρίνα Ντιμιτρόβα, πρ. αρχείο

Επιμέλεια και μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα