Κατά την περίοδο 12^ου – 14^ου αιώνα στην περιοχή της παλιάς βουλγαρικής πρωτεύουσας Τίρνοβο χτίστηκαν πολλά μοναστήρια, που μετατράπηκαν σε σημαντικές πνευματικές και πολιτιστικές εστίες στο Β΄ Βουλγαρικό Κράτος. Ανάμεσά τους είναι και η Μονή των Αγίων Πέτρου και Παύλου, γνωστή επίσης ως η Μονή του Λιάσκοβετς, επειδή βρίσκεται πολύ κοντά στη σημερινή πόλη Λιάσκοβετς. Το μοναστήρι, που υψώνεται στους βράχους του οροπεδίου του Αρμπανάσι, στις μέρες μας δέχεται δεκάδες χιλιάδες πιστούς και επισκέπτες από όλο τον κόσμο.

Από μακριά η σιλουέτα της Μονής των Αγίων Πέτρου και Παύλου θυμίζει μεσαιωνικό κάστρο. Σύμφωνα με τους θρύλους, τα εδάφη γύρω από το μοναστήρι ήταν κτήση των αδελφών Πέτρου και Ασέν. Όταν ανακήρυξαν την εξέγερση για την απελευθέρωση της Βουλγαρίας από βυζαντινή κυριαρχία το 1185,υποσχέθηκαν, σε περίπτωση που η εξέγερση πετύχει, σ’ αυτό το ιερό μέρος να χτίσουν μοναστήρι. Και κράτησαν την υπόσχεσή τους! 

Κατά τη ζοφερή περίοδο της Οθωμανικής Κυριαρχίας το μοναστήρι πυρπολούταν και κατεδαφιζόταν πολλές φορές, αλλά στη συνέχεια σαν τον φοίνικα ξαναγεννιόταν από τις στάχτες του. Και, πράγματι, γεμάτη γυρίσματα είναι η ιστορία αυτού του βουλγαρικού μοναστήρι, για το οποίο διηγείται το δημοσίευμα «Εμένα δε με άγγιξε σπαθί και ζυγός, ούτε φωτιά και σεισμός» – η Μονή των Αγίων Πέτρου και Παύλου» της συλλογής του Ράδιο Βουλγαρία.

Επιμέλεια: Βενέτα Νικόλοβα

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα