Το 2020 ήταν ένα ιδανικό κοινωνικό πείραμα, ένα σοβαρό τεστ αντοχής για ολόκληρο το κοινωνικό μας σύστημα, λένε οι αναλυτές του Ινστιτούτου Οικονομίας της Αγοράς. Τότε, μέσα σε τρεις περίπου εβδομάδες, περίπου 90 χιλιάδες άτομα έχασαν τη δουλειά τους στη Βουλγαρία, ενώ εκατοντάδες έχασαν τη δουλειά τους στη Δυτική Ευρώπη και επέστρεψαν στην πατρίδα. Στην περίοδο της κρίσης δεν αυξήθηκαν τα έξοδα για την κοινωνική πρόνοια, ούτε και οι τους δικαιούχοι κρατικής βοήθειας, υπογραμμίζουν οι ειδικοί του Ινστιτούτου.

«Η ανάλυση για το 2020 δείχνει ότι η μηνιαία κοινωνική βοήθεια, η οποία θα έπρεπε να υποστηρίζει άτομα που έχουν ανάγκη, χωρίς άλλη πηγή εισοδήματος, αυξήθηκε κατά 1% σε μηνιαία βάση. Η βοήθεια για θεραπεία και διάγνωση δεν άλλαξε και έχει παραμείνει κάτω από, περίπου, 2 εκ ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι τα κοινωνικά μας προγράμματα, ακόμη και σε μια τόσο ξαφνική κρίση, δεν αντιδρούν», εξήγησε ο Λατσεζάρ Μπόγκντανοφ, από την ΜΚΟ Ινστιτούτο Οικονομίας της Αγοράς, παρουσιάζοντας ανάλυση των οικονομικών προκλήσεων που αντιμετωπίζει το κοινωνικό σύστημα που σχετίζεται με την πανδημία.

«Τα κριτήρια γίνονται με τέτοιο τρόπο που, σύμφωνα με αυτά, ακόμη και σε περίοδο κρίσης, κανείς δεν χρειάζεται πολύ περισσότερη βοήθεια. Οι συνολικές δαπάνες κοινωνικής πρόνοιας αυξήθηκαν μόνο κατά 7% πέρυσι, λόγω της αύξησης της βοήθειας για την θέρμανση και, σε κάποιο βαθμό, την μεγαλύτερη υποστήριξη σε άτομα με αναπηρία. Μέσα από το πρίσμα της κρίσης, είδαμε ότι τα περισσότερα από τα υπάρχοντα προγράμματα δεν είναι επαρκή και πιστεύουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που μένουν, ξαφνικά, χωρίς εισόδημα και δεν έχουν το δικαίωμα πρόσβασης στα υπάρχοντα προγράμματα κοινωνικής υποστήριξης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να γίνουν νέα σχήματα μια και το κοινωνικό σύστημα δεν ήταν έτοιμο να καλύψει τις ανάγκες των Βουλγάρων που φτώχυναν στην περίοδο της κρίσης».

Η επίδραση των κοινωνικών μέτρων και παροχών, είναι εξαιρετικά μικρή στη Βουλγαρία, ασύμβατη με την αντίστοιχη στην Ευρωπαϊκή Ένωση», υπογραμμίζει ο Πέταρ Γκάνεφ, από το Ινστιτούτο Οικονομίας της Αγοράς.

«Το 10% των κατοίκων της Βουλγαρίας δεν είναι απλά φτωχοί, αλλά βρίσκονται σε βαθιά φτώχεια. Ακόμη χειρότερα, δεν μετακινούνται στις ομάδες εισοδήματος, έτσι ώστε μερικοί να βγαίνουν και να έρχονται άλλοι στη θέση τους. Στο κάτω μέρος της λίστας είναι πάντα εκείνο το 10% που δεν έχει εισόδημα και εξαρτάται από τις κοινωνικές υπηρεσίες (το πιο διαδεδομένο μέτρο, το οποίο, όμως, δεν καλύπτει τους μόνιμα ανέργους). Τα άτομα αυτά μπορούν να υποστηριχθούν από μια εστιασμένη πολιτική, η οποία, προς το παρόν δεν υπάρχει. Προς το παρόν υπάρχουν διασκορπισμένα δισεκατομμύρια μέτρα που δεν ορίζονται στην βάση του εισοδήματος, αλλά στο αν υπάρχουν παιδιά στην οικογένεια ή άτομα με μόνιμες αναπηρίες. Εμείς κατευθύνουμε την προσοχή μας στην κατάσταση των φτωχότερων, των πιο άπορων, των πιο μειονεκτούντων από την ανισότητα. Εάν δεν επιλύσουμε αυτά τα συγκεκριμένα προβλήματα, ολόκληρο το σύστημα θα μπορούσε να εκραγεί και να καταστρέψει το μακροπλαίσιο, με αποτέλεσμα την αύξηση των φόρων και την αλλαγή της συνολικής πολιτικής αναδιανομής των κονδυλίων. Θα ακολουθήσει μια επένδυση προς λαθεμένη κατεύθυνση, διότι δεν έχει επιλυθεί το εξαιρετικά σημαντικό πρόβλημα της φτώχειας».

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης