Στις 10 Νοεμβρίου 1989, μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου στην Σόφια έλαβε χώρα συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΒΚΚ. Τότε ο πολυετής ηγέτης της σοσιαλιστικής Βουλγαρίας, ο Τόντορ Ζίβκοβ, απολύθηκε από την θέση Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αυτή η ημερομηνία εκλαμβάνεται σαν η αρχή της βουλγάρικης μετάβασης προς την δημοκρατία και την ελεύθερη αγορά. Αυτό το κάποιου είδους πραξικόπημα οργανώθηκε από τον Πέταρ Μλαντένοβ, μέλος του Πολιτικού Γραφείου και το υποψήφιο μέλος Αντρέι Λουκάνοβ.

Ακολούθησαν 30 χρόνια στα οποία η βουλγάρικη κοινωνία μεταρρυθμίζεται αργά. Ο αρχικός ενθουσιασμός έπεσε και έδωσε την θέση του σε μια σειρά από απογοητεύσεις. Τα επόμενα χρόνια η Δύση κατηγορούσε την Βουλγαρία για διαφθορά και ολιγαρχία. Πολλοί Βούλγαροι φτώχυναν και αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν για τον βιοπορισμό τους. Τα βουλγάρικα ΜΜΕ άλλαξαν πολύ. Σταμάτησαν οι σοβαρές αναλύσεις και οι άβολες ερωτήσεις των δημοσιογράφων μπορούσαν να τους κοστίσουν την δουλειά τους. Στοιχεία των «Ρεπόρτερ δίχως σύνορα» κατέταξε την Βουλγαρία στην 111^η θέση όσον αφορά την ελευθερία του λόγου.

Στην Βουλγαρική Ραδιοφωνία (Ράδιο Βουλγαρία) αυτά τα χρόνια εργάστηκαν δυο δημοσιογράφοι, πολίτες με θέση. Ο Ίβο Ιντζέβ έγινε επίσης διευθυντής της ΒΥΠ και αντιπρόεδρος της Ένωσης των Δημοσιογράφων της Ευρώπης. Από το 2000-2006 παρουσίαζε πολιτική εκπομπή στο bTV. Σήμερα έχει δικό του μπλογκ και οι δημοσιεύσεις του  αναδημοσιεύονται σε ξένα ΜΜΕ.

«Την δεκαετία του ’90 η βουλγαρική δημοσιογραφία ήταν πιο αφελής αλλά και πιο αληθινή, λέει εκείνος. Υπήρχε μεγαλύτερη αντιπαράθεση απόψεων και βασικά υπήρχαν απόψεις. Οι δημοσιογράφοι δεν είχαν πρόβλημα να εκφράσουν τις πεποιθήσεις τους. Φυσικά ο καθένας μπορεί να αλλάξει γνώμη λόγω ενημέρωσης αλλά σημαντικά ήταν τα γεγονότα».

Ο Μπόικο Στανκούσεβ ήταν ειδησεογράφος στο Ράδιο Βουλγαρία και εργάστηκε επίσης ως ρεπόρτερ στην ΒΕΤ. Υπήρξε διευθυντής των πιο δημοφιλών τηλεοπτικών προγραμμάτων της δεκαετίας του ’90.

«Πλέον σχεδόν δεν υπάρχουν ανεξάρτητα ΜΜΕ, λέει εκείνος. Όλα τα κανάλια επικοινωνίας υπάγονται πια στους θεσμούς. Στην αρχή της μετάβασης είχαμε μεγάλες ελπίδες ότι δεν θα υπάρχει πια πίεση και λογοκρισία αλλά η δημοκρατία μας είναι ακόμα νέα και πρέπει να τροποποιήσουμε έτσι την νομοθεσία έτσι ώστε σταθούμε τουλάχιστον ισάξια στην Σερβία, την Αλβανία και το Μαυροβούνιο».