Ο Πέτκο Στάινοφ (1896-1977) ήταν συνθέτης συμφωνικών και χορωδιακών έργων το γνωστότερο από τα οποία είναι οι «Θρακικοί χοροί», που είναι εμβληματικοί για την βουλγάρικη μουσική κι ας είναι η πρώτη του μόλις σύνθεση.

Την 1^η Δεκεμβρίου η κοινωνία των βούλγαρων μουσικών και το κοινό τιμούν την μνήμη του με συναυλίες και ονλάιν συνέδριο για την θέση της μουσικής του Στάινοφ σήμερα αλλά και με ενημερωτική καμπάνια για την δράση του Ιδρύματος Στάινοφ που δημιούργησαν οι κληρονόμοι του.

Το 1923 τελείωσε την Μουσική Ακαδημία της Δρέσδης και επέστρεψε στην Βουλγαρία. Δίδασκε πιάνο στο Ινστιτούτο για Τυφλούς και διατέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Χορωδιών Βουλγαρίας και του Συλλόγου Συνθετών. Ήταν επίσης ακαδημαϊκός, διευθυντής της Εθνικής Όπερας στην Σόφια και μέχρι το τέλος της ζωής του διοικούσε το Ινστιτούτο Μουσικής με Μουσείο της ΒΑΕ.

Τα έργα του ήταν βαθιά βουλγάρικα και σαν μελωδία και σαν ρυθμός. Συνέθετε κονσέρτα, χορωδιακές μπαλάντες, σουίτες, έργα λυρικά και τραγούδια που έμειναν στην καρδιά των Βουλγάρων. Σήμερα τα ακούμε μέσα από το ρεπερτόριο γνωστών ανσάμπλ σε εθνικά και διεθνή φεστιβάλ.

«Ο Πέτκο Στάινοφ ανήκει σε μια γενιά Βούλγαρων συνθετών που σήμερα αποκαλούμε κλασσικούς», λέει η διδάκτωρ Ιστορίας της Τέχνης, Ελισαβέτα Βαλτσίνοβα-Τσέντοβα, καθηγήτρια στο Τμήμα «Μουσική» του Νέου Βουλγάρικου Πανεπιστημίου και στο Τμήμα «Μουσική» του Ινστιτούτου Μουσικής της ΒΑΕ. Η κυρία Βαλτσίνοβα μελετά την βουλγάρικη μουσική και το έργο του Στάινοφ έχοντας συγγράψει αρκετά βιβλία επί του θέματος.

«Δημιουργήσαμε ηλεκτρονικό αρχείο στο οποίο έχουμε κάνει πλήρη καταγραφή του έργου του συνθέτη, λέει εκείνη. Οι παρτιτούρες είναι σε ψηφιακή μορφή αλλά δεν ήταν καθόλου εύκολη η δουλειά μας γιατί οι αυθεντικές είναι στον Κώδικα Μπράιγ. Στο αρχείο οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βρουν το ανθολόγιο «Ο Πέτκο Στάινοφ στην μνήμη του χρόνου» το οποίο συμπεριλαμβάνει όλες τις δημοσιεύσεις για τον συνθέτη από το 1924 έως το 2009».

«Είχα την ευκαιρία να συνεργάζομαι με ανθρώπους που τον γνώριζαν, λέει εκείνη. Κάποιοι από αυτούς δούλευαν στο Ινστιτούτο από την ίδρυσή του. Ήμουν μάρτυρας του σεβασμού και του θαυμασμού με τον οποίο όλοι αναφέρονταν στον μαέστρο. Θυμόντουσαν ότι αναγνώριζε πάντα το ψέμα και βοηθούσε όποιον είχε ανάγκη. Ο Πέτκο Στάινοφ δεν επέτρεψε το μειονέκτημα της τυφλότητας να μπει εμπόδιο στο να αναπτύξει τις ικανότητες και το δυναμικό του. Στο Ινστιτούτο φυλάσσεται η αλληλογραφία του με τον συνθέτη Ντιμίταρ Νένοφ και φωτογραφίες στις οποίες κάνει βόλτα στο πάρκο με τον συνθέτη Λιουμπομίρ Πίπκοφ. Ξέρουμε επίσης ότι είχε καλές σχέσεις με την οικογένεια του συνθέτη Μαρίν Γκολεμίνοφ».

Φωτογραφίες: facebook-staynovfoundation, πρ. αρχείο

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα