Την ημέρα που η ΒΟΕ τιμά τον Άγιο Νικόλαο, από την πόλη Μύρα της Λυκίας, στην Μικρά Ασία, τον οποίο κάποιοι λαοί αντιλαμβάνονται σαν τον παππού με τα δώρα, ομόλογο του Άγιου Βασιλείου της Καπαδοκίας, σε κάθε σπίτι στην Βουλγαρία τρώνε κυπρίνο και οι άνθρωποι με τα ονόματα Νικόλαος και Νικολίνα γιορτάζουν την ονομαστική τους γιορτή.

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε στα Πάταρα της Λυκίας σε πλούσια οικογένεια. Ο θείος του ήταν επίσκοπος της πόλης και τον εισήγαγε στον Χριστιανισμό. Μπροστά στα μάτια του διαδραματίστηκαν οι διωγμοί των Χριστιανών από τους ρωμαίους αυτοκράτορες Διοκλητιανό και Γαλέριο. Ο ίδιος φυλακίστηκε αλλά όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος ανέλαβε την εξουσία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τον ελευθέρωσαν και έγινε αρχιεπίσκοπος της πόλης Μύρα. 

Απεβίωσε σε μεγάλη ηλικία και έχαιρε ιδιαίτερου σεβασμού. Μοίρασε την περιουσία του και βοηθούσε τους φτωχούς. Μια από τις πιο δημοφιλείς ιστορίες για τις αγαθοεργίες του ήταν τα πουγκιά με χρυσά φλουριά που έριχνε από την καμινάδα στο σπίτι ενός φτωχού πατέρα που είχε τρεις κόρες και σκόπευε να τις εκπορνεύσει γιατί δεν είχε να τις προικίσει. Χάρη στην μεσολάβηση του αγίου ο άνθρωπος αυτός συνειδητοποίησε πως η ιδέα του είναι αμαρτωλή και μετανόησε.

Άλλη ιστορία λέει πως όταν ταξίδευε για τους Αγίους Τόπους, να προσκυνήσει στην Ιερουσαλήμ, το πλοίο μπήκε σε φουρτούνα και άρχισε να μπάζει νερά από μια τρύπα αλλά ο άγιος την βούλωσε με έναν κυπρίνο κι όλοι έφτασαν στην στεριά σώοι κι αβλαβείς. Από τότε ο κυπρίνος συνδέθηκε με τον Άγιο και στην Βουλγαρία είναι πάντα μέρος του παραδοσιακού δείπνου στην γιορτή του. Ο Άγιος Νικόλαος έκανε πολλά θαύματα μεταξύ των οποίων και ανάσταση νεκρών γι’ αυτό οι πιστοί συνέρρεαν ακόμα και στον τάφο του.

Το 1099 τα μυροφόρα λείψανά του κλάπηκαν από την Μύρα της Λυκίας, από ναύτες και φυλάσσονται στην πόλη Μπάρι που είναι σημαντικό λιμάνι της Ιταλίας. Οι πιστοί είναι βέβαιοι ότι ο Άγιος Νικόλαος εξουσιάζει τις μπόρες. Ειδικά τον τιμούν οι ναυτικοί και στα παράλια της βουλγάρικης Μαύρης θάλασσας προσεύχονται σ’ αυτόν οι συγγενείς όσων ταξιδεύουν με βάρκες και πλοία για να επιστρέψουν οι αγαπημένοι τους ζωντανοί, υγιείς και με καλή ψαριά. Η πόλη Μπουρκάς έχει επιλέξει τον άγιο αυτόν για προστάτη της.

Την ημέρα του Αγίου Νικολάου στην Βουλγαρία λήγει το φθινοπωρινό ψάρεμα. Οι βάρκες τραβιούνται στην στεριά. Τα δίχτυα καθαρίζονται και μαζεύονται μέχρι την άνοιξη. Επειδή η θάλασσα δεν φουρτουνιάζει μόνο τον χειμώνα (όταν οι ψαράδες ξεκουράζονται), όλο τον χρόνο στις βάρκες έχουν εικόνα του αγίου και του ανάβουν κεριά στα σπίτια τους. Στο Μπουργκάς έχουν φτιάξει πύλη αφιερωμένη σ’ αυτόν, η οποία είναι έργο του Ιβάν Μπαχτσεβάνοβ και αναπαριστά εικόνα του αγίου από την εκκλησία με το όνομά του στο Μπάρι. Από κάτω περνούν οι κάτοικοι σε πομπή, την ημέρα της γιορτής του, στον δρόμο τους προς το μνημείο του ναύτη, με ευχές να γιατρευτούν από τους πόνους του σώματος και της ψυχής τους, να γεμίσουν με δύναμη και ενέργεια. 

Στις εκκλησίες αυτήν την ημέρα οι λειτουργίες είναι αφιερωμένες στον Άγιο και στα μοναστήρια μοιράζουν ψαρόσουπα στους πιστούς. Στα σπίτια εκτός από κυπρίνο, τρώνε θαλασσινά, παραδοσιακά φαγητά και τελετουργικά ψωμιά.

Φωτογραφίες: αρχείοbgnes