Να δώσει ένα χάδι, λίγη ζεστασιά. Με αυτή την επιθυμία, η Ιβάνκα Ντίμοβα ξεκινά μια άνιση μάχη με τη γραφειοκρατία, την προκατάληψη και την αδιαφορία για να προσφέρει ένα σπίτι σε κάθε αδέσποτο σκύλο σε μια μικρή πόλη. Μετά από μια δεκαετία αγώνα, σήμερα η Βελίκι Πρεσλάβ έχει το δικό της καταφύγιο.

«Φροντίζουμε να είμαστε ζεστοί τον χειμώνα», λέει η Ιβάνκα Ντίμοβα. Μαζί με τους εθελοντές έχει ήδη στρώσει άχυρα στα κλουβιά, αλλά το μεγαλύτερο μέλημά της είναι να βρει κουβέρτες για να τυλίξει τα κουτάβια. Ο πρώην ζωολογικός κήπος μοιάζει όλο και περισσότερο με πραγματικό καταφύγιο, δεν κρύβει την ικανοποίησή της.

«Είμαστε στη διαδικασία κατασκευής, σιγά σιγά βελτιώνουμε τις συνθήκες - προσθέτει η Ιβάνκα Ντίμοβα. «Τα κλουβιά έχουν νέα και σταθερά δίχτυα, έχουμε σπίτι για κάθε κουτάβι. Το εξωτερικό ιατρείο μας είναι σχεδόν έτοιμο. Κάνουμε πρόοδο, αν και με αργό ρυθμό».

Για να βελτιώσει τις συνθήκες στο καταφύγιο και να παράσχει τροφή στα σκυλιά, την βοήθησε η Bärbel Ostmann από τη γερμανική ένωση Streunernothilfe Grenzenlos. Και ο δήμος συμμετέχει με 15 000 λέβα ετησίως που πηγαίνουν για ιατρικές εξετάσεις, στείρωση. Δεν υπάρχει ακόμη προσωπικό στο καταφύγιο, οπότε η Ιβάνκα Ντίμοβα βασίζεται σε ενθουσιώδεις εθελοντές για τη φροντίδα των ζώων. Ωστόσο, όσες προσπάθειες και να γίνουν, μέχρι το κράτος να αναγκάσει τους ιδιοκτήτες σκύλων να αναλάβουν τις ευθύνες τους, ο αριθμός των αδέσποτων δεν θα μειωθεί.

«Υπάρχουν πολλά μωρά - τα αφήνουν να βγουν από τα σπίτια, άλλα είναι με τις μητέρες τους, άλλα είναι μόνα τους» λέει η Ιβάνκα Ντίμοβα. «Πηγαίνουμε συνεχώς σε σήματα, μαζεύουμε σκυλιά, τα στειρώνουμε. Μόνο πέρυσι στειρώσαμε 120 ζώα. Και ξαφνικά αυτή την άνοιξη εμφανίστηκαν 5-6 μαμάδες και συνεχίζουν να τους πετούν - έγκυες, μωρά σε σακιά και κουτιά. Είναι τρομακτικό, είναι ένας κύκλος. Εάν δεν υπάρχει ισχυρός νόμος για τα

κατοικίδια ζώα, τα πράγματα θα παραμείνουν έτσι – εμείς θα τα μαζεύουμε και αυτοί θα τα πετάνε.»

Μόνο πέρυσι σχεδόν 90 σκυλιά από το καταφύγιο στη Βελίκι Πρεσλάβ έχουν υιοθετηθεί στο εξωτερικό και πάνω από 80 έχουν βρει οικογένεια στη Βουλγαρία. Για να πάρει κάποιος ένα ζώο, η Ιβάνκα Ντίμοβα επιμένει στο συμβόλαιό του να γράφει ότι θα στείλει πληροφορίες για το πώς νιώθει το σκυλί στο νέο του σπίτι. Μια από τις ευτυχισμένες στιγμές για την ευεργέτη είναι όταν οι γονείς της τηλεφωνούν για να την ευχαριστήσουν που το σκυλί τους δεν τους φοβάται.

«Όσοι έχουν υιοθετήσει από άλλα καταφύγια λένε ότι τα ζώα μου είναι πολύ κοινωνικά», λέει με περηφάνια. «Καταφέρνω να τους συνηθίσω στην ανθρώπινη παρουσία με δραστηριότητες, με παιχνίδι. Το πρωί πηγαίνω πρώτα σε κάθε ζώο για να δω αν είναι υγιείς, αν πρέπει να πάμε στους γιατρούς. Τους χαϊδεύουμε με τους εθελοντές, παίζουμε, δεν μας αφήνουν ούτε να σκουπίσουμε. Δεν έχω σκυλί που να μην είναι κοινωνικό.»

Θεωρεί τον εαυτό της ήρωα, βλέποντας κάθε μέρα χαρούμενα τα ζώα που σώζονται από μια οδυνηρή μοίρα;

«Δεν έχει σημασία αν είμαι ήρωας ή όχι» λέει η Ιβάνκα Ντίμοβα. «Το σημαντικό είναι να πάω για ύπνο με ήσυχη τη συνείδησή μου. Με τα χρόνια, έχω περάσει από την κόλαση γιατί βιώνω τα βάσανα κάθε ζώου που βρίσκεται σε στενοχώρια».

Φωτογραφίες: Animal Hope Bulgaria-Veliki Preslav

Επιμέλεια: Ντιάνα Τσανκόβα (από συνέντευξη της ΒΕΡ-Σούμεν)

Μετάφραση: Άιλιν Τόπλεβα