Μόλις γεννηθούμε, αρχίζουμε να παίζουμε. Σαν παιδιά που είμαστε, μπαίνουμε στους ρόλους γονέων, χτίζουμε κτήρια, κατασκευάζουμε δρόμους, γέφυρες, δημιουργούμε πλασματικές κοινότητες και χώρους. Έτσι μέσω των προσεγγίσεων των παιδικών χρονών όχι μόνο γνωρίζουμε τον κόσμο, αλλά με την εφαρμογή τους σε σοβαρές δραστηριότητες κάνουμε ποιοτικό άλμα ως μεμονωμένες προσωπικότητες και στην ανάπτυξή μας σε πανανθρώπινη κλίμακα.

Η εφαρμογή μεθόδων του παιχνιδιού στη διαχείριση των ανθρώπινων σχέσεων διεισδύει όλο και περισσότερο στην οικονομία, την επιχειρηματική δραστηριότητα, το μάρκετινγκ, τον κυβερνητικό και τον μη κυβερνητικό τομέα. Το λεγόμενο gamification στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι νέο, ισχυρίζεται ο Αλεξέι Ποτέμπνια, μάνατζερ μάρκετινγκ στο διαδραστικό κέντρο επιστημών και τεχνολογιών TechnoMagicLand και καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικής Διεύθυνσης του Πανεπιστημίου Σόφιας.

«Το gamification είναι το καλά γνωστό μοντέλο του Homo Ludens (του ανθρώπου που παίζει) – εξηγεί ο ίδιος. – «Είναι το μοντέλο του ανθρώπου που ανακαλύπτει, που οδηγείται από την περιέργειά του και προσπαθεί να είναι πρώτος. Είναι και το μοντέλο, στο οποίο παίζουμε, συναγωνιζόμαστε και στο τέλος παίρνουμε βραβείο.»

Τα εργαλεία του παιχνιδιού βοηθάνε να απλώσουμε τη σκέψη μας πέρα από τα όρια των επαγγελμάτων μας, μετατρέποντάς τους σε νέα, που δεν έχουν ακόμη ονόματα. Για παράδειγμα, με τη βοήθεια των καινοτόμων προσεγγίσεων οι αριθμοί ζωντανεύουν «με την καλή έννοια», τονίζει ο Αλεξέι Ποτέμπνια.

«Ζούμε σε έναν κόσμο, στον οποίο κάθε κίνησή μας δημιουργεί στοιχεία» - συνεχίζει ο ειδικός. – «Ακόμη και το ίδιο το πέρασμα στο μετρό δημιουργεί εκατοντάδες σειρές. Αποδεικνύεται ότι διαθέτουμε τεράστιους όγκους πληροφοριών, που δεν ξέρουμε πώς να επεξεργαζόμαστε, γι’ αυτό και εκεί θα είναι απαραίτητο να εμφανιστούν νέοι άνθρωποι. Σήμερα πολλοί ανησυχούν εξαιτίας της διείσδυσης της τεχνητής νοημοσύνης και λένε – τα ρομπότ θα πάρουν τη δουλειά μας. Στην ουσία, τα ρομπότ έχουν την εξαιρετικά πολύτιμη ιδιότητα να μη κουράζονται, να μη βαριούνται να κάνουν κάτι επανειλημμένα. Έτσι, έρχεται η στιγμή οι άνθρωποι να αρχίσουν να απολαμβάνουν την ίσως πιο πολύτιμη ιδιότητα του ανθρώπου – να δημιουργεί.»

Η ύπαρξη τόσο πολλών πληροφοριών συχνά οδηγεί στην εμφάνιση ψευδών ειδήσεων, λέει ακόμη ο Αλεξέι Ποτέμπνια και δίνει παράδειγμα με τη λεγόμενη «ινφοδημία» (infodemia) γύρω από την πανδημία Covid-19. Γι’ αυτό, κατά τη γνώμη του, είναι απαραίτητη η εμφάνιση επαγγελματιών, που να σκορπίζουν τους φόβους των ανθρώπων σχετικά με την πρόοδο των τεχνολογιών.

«Αυτοί οι φόβοι είναι αβάσιμοι, λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι μια τροποποίηση στον κανονισμό περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων στην ΕΕ μας έκανε να σκεφθούμε τι πληροφορίες αφήνουμε και εάν αυτή η πράξη είναι εκούσια» - συμπληρώνει ο Αλεξέι Ποτέμπνια. – «Στην εποχή μας ένα από τα ωραιότερα πράγματα είναι ότι όλα που κάνουμε μας φέρει εμπειρία.»

Τα ψηφιακά κανάλια είναι ένας από τους τρόπους να φτάσουμε στους συμπατριώτες μας στο εξωτερικό.

«Οι βουλγαρικές κοινότητες στο εξωτερικό έχουν την απίστευτη εμπειρία να είναι όπου θέλουν» - λέει επίσης ο Αλεξέι Ποτέμπνια. – «Δε θεωρώ ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι μακριά από μας, επειδή χάρη στον ψηφιακό χώρο μπορούν να συμμετέχουν ενεργά στη ζωή μας. Και όλα αυτά συμβαίνουν, επειδή τολμηρά προχωράμε σε νέους ορίζοντες, αποκτούμε νέες γνώσεις για τα πληροφοριακά συστήματα, που βασίζονται στον ψηφιακό κόσμο.»

Και για να προσανατολιστούμε στον ψηφιακό κόσμο, δεν πρέπει να σταματούμε να μαθαίνουμε. «Ο κόσμος είναι τεράστια πηγή εκπλήξεων και όμορφων πραγμάτων, και εάν δεν πάμε να τα βρούμε, εάν δεν τα μελετήσουμε, δεν μπορούμε να τα βιώσουμε. Δηλαδή, δεν μπορεί να συμβεί εκείνη η μαγεία, που λέγεται ζωή», είναι πεπεισμένος ο Αλεξέι Ποτέμπνια.

Φωτογραφίες: αρχείο, Facebook /Алексей Потебня

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα