Είναι 23 ετών, από τη Σόφια, αποφοίτησε από το Εθνικό Λύκειο Εφαρμοσμένων Τεχνών «Αγ. Λούκα» και λέει ότι όλη της τη ζωή ασχολείται με τις εικαστικές τέχνες. Σήμερα, η τέχνη είναι η γλώσσα με την οποία μιλάει για θέματα που η κοινωνία συχνά διώχνει στην περιφέρεια.

Σας παρουσιάζουμε την Ελένα Ναζάροβα. Μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου, μπορείτε να δείτε την τέταρτη ατομική της έκθεση «TOWNSMEN» στη γκαλερί «+359» στον πρώην «Πύργο του Νερού» στο κέντρο της Σόφιας. Η έκθεση με γλυπτικές μορφές, πίνακες και σκίτσα, φωτογραφίες και βίντεο ντοκιμαντέρ είναι μέρος ενός έργου που ξεκίνησε η Ελένα στο Παρίσι, όπου έζησε για ένα χρόνο.

«Η έκθεση ασχολείται με το θέμα της κοινωνικής ανισότητας, που με ενθουσίασε πολύ όσο ήμουν στο Παρίσι. Και συγκεκριμένα με τους άστεγους, που ζουν στους δρόμους της πόλης το βράδυ. Το παρουσιάζω μέσα από τους εικαστικούς τρόπους της δημοφιλούς κουλτούρας και της ποπ αρτ.»

Η Ελένα βρίσκεται στο Παρίσι το φθινόπωρο του 2019 για να συμμετάσχει στην κατοικία του καλλιτέχνη «Le Laboratoire de la creation». Η πρόσκληση ήρθε εντελώς τυχαία από τον διευθυντή της μελέτης Julian de Casabianca, για τον οποίο η Ελένα εργάστηκε ως βοηθός πριν από μερικά χρόνια στη Σόφια σε ένα έργο του Γαλλικού Πολιτιστικού Ινστιτούτου. Αυτή ήταν η πρώτη της επίσκεψη στη Γαλλία.

«Δεν πήγα με προσδοκίες, κάτι που νομίζω ότι είναι ο καλύτερος τρόπος να επισκεφτείς ένα νέο μέρος» λέει η ίδια. «Η πρώτη μου εντύπωση ήταν για μια μεγαλούπολη, τυπική της Δυτικής Ευρώπης. Υπάρχει πολλή αίγλη στο Παρίσι και επειδή οι άνθρωποι ρομαντικοποιούν αυτήν την πόλη εδώ και αιώνες, είναι πολύ επιθυμητή. Μάλιστα, η αντίθεση με την πραγματικότητα μου έκανε πολύ έντονη εντύπωση. Είναι αυτή η ιδέα της πόλης, που υποστηρίζεται από τα τεράστια πλήθη των τουριστών που έρχονται καθημερινά, και ταυτόχρονα η πραγματικότητα του δυτικού κόσμου - ότι πολλοί άνθρωποι ζουν πολύ φτωχά κάτω από το όριο ύπαρξης στην κοινωνία.»

Η Ελένα έζησε σε έναν δρόμο στο κεντρικό τμήμα της πόλης στην περιοχή Chatelet Les Halles, πολύ κοντά στο γεωγραφικό κέντρο του Παρισιού. Το μέρος είναι κέντρο τουριστών κατά τη διάρκεια της ημέρας και hot spot για τους άστεγους τη νύχτα, αν και το τελευταίο αναφέρεται σπάνια, λέει η ίδια. Θυμάται πώς τη μέρα όλα ήταν πολύ «ζωντανά», γεμάτα μαγαζιά, γκαλερί λαϊκής τέχνης. Και την ίδια ώρα, στους ίδιους αυτούς δρόμους, εκατοντάδες άνθρωποι εμφανίζονταν το βράδυ, που κοιμόντουσαν σε πεζοδρόμια, παγκάκια και γωνίες. «Μου έκανε μεγάλη εντύπωση πόσοι άνθρωποι συνηθίζουν να κλείνουν τα μάτια τους σε αυτό που συμβαίνει γύρω τους», θυμάται η Βουλγάρα.

Λέει ότι θέλει η τέχνη της να στοχάζεται στα ίδια τα θέματα που αποφεύγουμε. «Η τέχνη είναι ένας πολύ καλός δίαυλος επικοινωνίας για τη μετάδοση προτάσεων, μεταφορών, θεμάτων προς συζήτηση. Μπορεί να αλλάξει την οπτική γωνία με πολύ άμεσο τρόπο, σε σχέση με ένα θέμα ή πραγματικότητα» σκέφτεται η Ελένα.

Δίσταζε να παρουσιάσει την έκθεση στη Σόφια, γιατί πιστεύει ότι τα πράγματα που αγγίζει απέχουν πολύ από τη βουλγαρική πραγματικότητα και συναισθήματα. Λέει ότι η διαφορά στο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο ζωής των ανθρώπων δεν είναι τόσο ακραία εδώ. Φυσικά, κάνει έναν παραλληλισμό με την πολιτιστική ζωή εδώ στη Σόφια και στο Παρίσι:

«Στη Σόφια τα πάντα είναι πολύ πιο συγκεντρωμένα. Ο πολιτισμός, στις διάφορες εκδηλώσεις και τα ρεύματά του, συμβαίνει κατά κάποιο τρόπο συλλογικά, παρά τις διαφορές, φυσικά. Μπορεί να ειπωθεί ότι εδώ έχουμε μια κοινότητα της μιας ή της άλλης τέχνης. Ενώ σε ένα μέρος όπως το Παρίσι, μια τόσο μεγάλη πόλη, αυτή η κοινότητα και η ενότητα είναι δύσκολο να επιτευχθεί».

Σήμερα, η νεαρή καλλιτέχνιδα βρίσκεται στην πατρίδα της και ονειρεύεται για μια πιο φυσιολογική στιγμή για να πραγματοποιήσει τα επόμενα της έργα, δηλαδή να βγάλει την τέχνη της στον δημόσιο χώρο. Σχεδιάζει επίσης να δείξει το TOWNSMEN στον τόπο όπου γεννήθηκε το έργο - το Παρίσι - μέχρι το τέλος του χρόνου.

Φωτογραφίες: πρ. αρχείο

Κείμενο: Βέσελα Κράστεβα

Μετάφραση: Άιλιν Τόπλεβα