Χαίρετε, αγαπητοί φίλοι,

Είμαι η Μαντλέν Ραντουκάνοβα. Το 2021 έγινα ολυμπιονίκης ρυθμικής γυμναστικής στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο. Το μετάλλιο είναι αναγνώριση για πολλά χρόνια σκληρών προσπαθειών, αλλά το πραγματικό βραβείο ήρθε από εσάς, το κοινό. Έχω στην καρδιά μου τεράστια ευγνωμοσύνη προς όλους, που με βοήθησαν να κατακτήσω τη μεγαλύτερη κορυφή στον αθλητισμό.

Με τα λόγια αυτά η ολυμπιονίκης ανακοίνωσε το δικό της «Έτος της ευγνωμοσύνης», κατά τη διάρκεια του οποίου να συναντηθεί με πολλά παιδιά και εφήβους και τουλάχιστον για μια στιγμή να τους εμπνεύσει. Κάθε μήνα εκείνη υπόσχεται να είναι σε διαφορετικό μέρος, για να ενθαρρύνει, να υποστηρίζει, να συμβουλεύει, να ξυπνά όνειρα.

«Το βασικότερο που τους λέω, είναι να είναι καλοί, να είναι ευγνώμονες, γιατί στις μέρες μας αυτές οι δύο λέξεις είναι εξαιρετικά σημαντικές» - λέει η Μαντλέν, η οποία ήδη επισκέφθηκε το Πλέβεν, το Άιτος και το Πλόβντιβ και σύντομα την περιμένει και το Σμόλιαν. – «Τα παιδιά χρειάζονται να συναντούν τα είδωλά τους, να μιλάμε μαζί τους, ενώ εμείς μπορούμε να τους μοιραστούμε την εμπειρία μας, όχι μόνο στον αθλητισμό. Το καλό παράδειγμα πρέπει να μεταδίδεται στα μικρά παιδιά.»

Η Μαντλέν το ξέρει καλύτερα. Η επαφή με τα «χρυσά κορίτσια» της βουλγαρικής ρυθμικής γυμναστικής, με τα είδωλά της Ηλιάνα Ράεβα και Μαρία Πετρόβα, το καθημερινό παράδειγμα του πατέρα της, του ποδοσφαιριστή Μιλέν Ραντουκάνοφ, τη δίνουν τη δύναμη να αντέξει και μια μέρα να πατήσει στην ολυμπιακή κορυφή.

Όταν όμως βρισκόταν πολύ κοντά στην πραγματοποίηση του ονείρου της, την κατέλυσε φυσικός πόνος με την καταστρεπτική δύναμη να εξαλείψει όλη τη συνειδητή ζωή της.

«Στην ολυμπιάδα δεν ξέραμε τι είναι η διάγνωση του ποδιού μου και νομίζαμε ότι είναι κάποια λοίμωξη, που δεν είναι τόσο σοβαρή», θυμάται η Μαντλέν. – «Ένιωθα πολύ ισχυρό πόνο. Μετά το πρώτο πρόγραμμα στους τελικούς δε φανταζόμουν πώς θα βγω για το δεύτερο, αλλά ήξερα ότι αυτή η στιγμή δε θα επαναληφθεί – είπα στον εαυτό μου «Τώρα ή ποτέ». Τώρα είναι η στιγμή όταν πρέπει να υπερνικήσω τον εαυτό μου, για να μπορέσει η ομάδα μας να νικήσει όλο τον κόσμο και να αποδείξει ότι εμείς είμαστε οι πιο ισχυροί και οι καλύτεροι.»

Την ημέρα μετά την Ολυμπιάδα όμως επήλθε το πραγματικό αίσθημα για τέλος.

«Ασφαλώς δε μου προκαλεί θλίψη, γιατί αυτή η περίοδος της ζωής μου τελείωσε με τον καλύτερο τρόπο», λέει η Μαντλέν. – «Ήδη πριν από την Ολυμπιάδα είχα αποφασίσει να τελειώσω την αθλητική μου σταδιοδρομία. Έτσι, δε νιώθω θλίψη. – Έδωσα όλα στο άθλημα αυτό και πήρα πάρα πολύ. Είμαι ευτυχισμένη ότι τώρα δεν προπονούμαι και δεν πάω στην αίθουσα.»

Παρόλο που έχουν τελειώσει τις αθλητικές τους σταδιοδρομίες, τα κορίτσια της εθνικής ομάδας ανσάμπλ παραμένουν δεμένα. Μία από τις ιδέες τους είναι να κάνουν μαζί masterclass. Το πρώτο θα είναι στη Γαλλία. Η Μαντλέν μόλις τώρα πέρασε την εξέταση για διαιτητή ρυθμικής γυμναστικής, έχει την πρόθεση μια μέρα να γίνει και προπονήτρια, αλλά προς το παρόν απολαμβάνει την ελευθερία, την αδρεναλίνη από το πολύτιμο ολυμπιακό μετάλλιο και τις εμπνευστικές συναντήσεις με τα παιδιά.

«Όλες μαζί κατά πάσα πιθανότητα δε θα συνεχίσουμε στη γυμναστική, επειδή κάποιες από μας έχουν άλλους στόχους και όνειρα» – εξηγεί η Μαντλέν. – «Προσπαθούμε όμως να μείνουμε μαζί, γιατί θεωρούμε ότι μ’ αυτόν τον τρόπο είμαστε πολύ πιο δυνατές.»

Και στο μεταξύ, παραμένουν αλληλέγγυες με την τραγωδία στην Ουκρανία και σε προσωπική αλληλογραφία στο Διαδίκτυο δίνουν κουράγιο στις ουκρανές γυμνάστριες, διασκορπισμένες στη χώρα με τις οικογένειές τους. Τα «χρυσά κορίτσια» της εθνικής ομάδας ανσάμπλ δεν αποκλείουν και τη δυνατότητα να απευθύνουν μήνυμα για ειρήνη, ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών παγκόσμιων αστεριών.

Φωτογραφίες: Facebook / Мадлен Радуканова

Κείμενο: Ντιάνα Τσανκόβα

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα