Σήμερα κλείνουν 101 χρόνια από τον θάνατο του πατριάρχη της βουλγάρικης λογοτεχνίας, Ιβάν Βάζοβ(1850-1921). Παραδοσιακά το Εθνικό Μουσείο Λογοτεχνίας διοργανώνει προσκύνημα στον τάφο του ποιητή και συγγραφέα πίσω από την εκκλησία Αγία Σοφία στην Σόφια.

Ο Βάζοβ έγινε μάρτυρας πολλών ιστορικών γεγονότων. Έζησε την βουλγάρικη Αναγέννηση, την Απελευθέρωση και τον εκσυγχρονισμό. Με πόνο έχει περιγράψει πολέμους και δεινά. Η οικογένειά του είχε αρβανίτικες ρίζες από το Νεστόριο της Καστοριάς αλλά στα τέλη του 18^ου αιώνα μετοίκησαν στην πόλη Σόποτ, κοντά στο Πλόβντιβ. Τα αδέρφια του Βάζοβ ήταν αναγνωρισμένοι στρατιωτικοί και πολιτικοί.

Ο Ιβάν Βάζοβ πήγε σχολείο στο καλόφερ και δάσκαλός του ήταν ο πατέρας του Χρίστο Μπότεβ. Έπειτα πήγε Γυμνάσιο-Λύκειο στο Πλόβντιβ και έμαθε να μιλά ελληνικά, τούρκικα, ρώσικα και γαλλικά. Το πρώτο του ποίημα δημοσιεύτηκε το 1870 και λεγόταν «Αγώνας». Ο παέρας του που ήταν έμπορος, τον έκανε βοηθό του και τον έστειλε στην Ρουμανία. Εκεί ο Βάζοβ έμαθε ρουμάνικα και άρχισε να συχνάζει στα στέκια των αγωνιστών για την βουλγάρικη Απελευθέρωση.

Όταν γύρισε στην Βουλγαρία για λίγο καιρό ήταν δάσκαλος, έμαθε γερμανικά και έγινε μεταφραστής στην γερμανική εταιρία που διοικούσε την σιδηροδρομική γραμμή Κωνσταντιντούπολη-Μπέλοβο (κοντά στο Πάζαρτζικ). Το 1875 έγινε μέλος επαναστατικής οργάνωσης ενώ κατά τον Ρωσο-Τουρκικό Πόλεμο 1877-78 ήταν γραμματέας του γερουσιαστή του Σβιστόβ, του συγγραφέα Νάιντεν Γκέροβ. Μετά από μεταθέσεις στο Ρούσε και την Μπερκόβιτσα έφτασε στο Πλόβντιβ όπου έγινε βουλευτής στην τοπική αυτοδιοίκηση της Ανατολικής Ρωμυλίας.

Επί χρόνια ασχολήθηκε με εφημερίδες και περιοδικά. Τα πρώτα έργα του έθεσαν τα θεμέλια της βουλγάρικης λογοτεχνίας και κάποια από αυτά θεωρούνται ακόμα κορυφαία στο είδος τους. Το 1886 πήγε στην Οδησσό όπου δημοσίευσε το πιο διάσημο έργο του, το «Κάτω από τον ζυγό» και από το 1889 εγκαταστάθηκε στην Σόφια. Συνέχισε να είναι βουλευτής και διατέλεσε υπουργός Παιδείας. Ήταν μέλος της ΒΑΕ. Έζησε τους Βαλκανικούς και τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά δεν έχασε την αισιοδοξία του για το μέλλον της Βουλγαρίας.  

Ο Ιβάν Βάζοβ το 1920, για τα 70 του χρόνια, έλαβε το μεγαλύτερο αριστείο του Τρίτου Βασιλείου της Βουλγαρίας – μετάλλιο «Άγιοι ισαπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος» με ταινία και αστέρι. Το μετάλλιο αυτό λάβαιναν μόνο μέλη της βασιλικής οικογένειας, πνευματικοί ηγέτες, στρατιωτικοί και πολιτικοί και το έχουν λάβει μόνο 7 άνθρωποι με βουλγάρικη υπηκοότητα μεταξύ των οποίων είναι ο βασιλιάς Φερδινάνδος, ο γιός του βασιλιάς Μπορίς και ο γιός του Μπορίς, πρίγκιπας Κύριλλος. Το καθεστώς του μεταλλίου επιβάλλει να επιστραφεί στο κράτος μετά τον θάνατο του βραβευμένου αλλά για τον Βάζοβ έγινε εξαίρεση. Επίσης την ίδια χρονιά ο βασιλιάς Μπορίς με διάταγμα και της Βουλής του απένειμε τον τίτλο «Ποιητής του λαού».