Άγνωστη, εξωτική και μακρινή φαινόταν η Νέα Ζηλανδία στη νεαρή ζωγράφο Αικατερίνα Στέφανοβα, η οποία πριν από 5 χρόνια εγκαταστάθηκε να ζει και να δουλεύει σε απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων από την πατρίδα, αλλά πρώτα στην Αυστραλία. Η αλλαγή της προκάλεσε σοκ, όχι μόνο λόγω της μεγάλης διαφοράς ώρας, αλλά και λόγω του κλίματος και του πολυπολιτισμικού περιβάλλοντος στο Σύδνεϋ. Αυτή η κοσμοπολίτικη πόλη όμως δεν προσέφερε απομόνωση και χρόνο για δημιουργική εργασία στην Αικατερίνα. Και εκείνη αποφάσισε να φύγει για τη Νέα Ζηλανδία. Ακριβώς στο νησιωτικό κράτος του Ειρηνικού η 22χρονη Βουλγάρα βρήκε τον δικό της «παράδεισο στη Γη», στον οποίο μπορεί να πραγματοποιήσει τα όνειρά της. Και το όνειρο αποδείχθηκε ένα – να ζει στον ρυθμό της φύσης και να διηγείται για τις εμπειρίες της μέσω των πινάκων της.

Η Νέα Ζηλανδία καταγοήτευσε την Αικατερίνα Στέφανοβα με την καθαρή και καταπληκτική φύση της, με την ικανότητα των ανθρώπων να ζουν έτσι, ώστε να μην αλλάζουν τίποτα στις λίμνες, τα ποτάμια, τα βουνά και τις παραλίες, όπου βρίσκονται τα σπίτια τους. Εκεί η νεαρή Βουλγάρα κατάλαβε ότι για να είναι ευτυχισμένος κανείς, δεν πρέπει να αλλάζει, αλλά μόνος του να προσαρμόζεται στο περιβάλλον. Από τα έντονα χρώματα της Νέας Ζηλανδίας άντλησε ιδέες και έμπνευση και πρόσφατα γύρισε στην πατρίδα με την πρώτη της έκθεση στη Σόφια.

Η έκθεση ονομάζεται «Πέρα» και δείχνει έργα ζωγραφικής της καλλιτέχνη, που ζωγραφίστηκαν με μοτίβα φωτογραφιών, τις οποίες η Αικατερίνα έκανε μέσα στη φύση του νησιού. Οι πίνακες συνοδεύονται από ειδικές επεξηγηματικές σημειώσεις. Αγαπημένο μοτίβο της ζωγράφου, η οποία λόγω της ζωής της στο εξωτερικό ήδη υπογράφει τους πίνακες της με το ψευδώνυμο Κατ Στέφανοβα, είναι η πτήση του αλπικού παπαγάλου Κέα. Σύμφωνα με την Αικατερίνα, δεν είναι απλώς το μόνο είδος αλπικού παπαγάλου στον κόσμο, αλλά το πουλί είναι εντυπωσιακό για τη ευφυΐα του, με την οποία προσπαθεί να επικοινωνεί με τους ανθρώπους.

«Εγώ, σαν τους περισσότερους κατοίκους της Σόφιας, αγαπώ τα βουνά και δεν μπορώ χωρίς το αίσθημα το βουνό να είναι κοντά στο σπίτι μου, γι’ αυτό προτίμησα τη ζωή στη Νέα Ζηλανδία. Τώρα ζω κοντά στο βουνό, φτάνω εκεί για μισή ώρα και πάντα μπορώ και κάνω βόλτα. Η Νέα Ζηλανδία είναι επίσης μικρή χώρα με πολύ ποικίλη φύση και είναι εύκολο να βρεις το μέρος, στο οποίο θέλεις να φτάσεις. Για όλα αυτά μου θυμίζει τη Βουλγαρία, στην Αυστραλία δεν ήταν έτσι. – μας διηγείται η Κατ Στέφανοβα για την επιλογή της να ζει πιο ήσυχα, μέσα στη φύση στη χώρα των Μάορι. – Τώρα μένω σε σπίτι με αυλή και ακούγεται το κελάηδημα των πουλιών, αυτό μου αρέσει πολύ περισσότερο – νιώθεις ελεύθερος, έχεις χώρο γύρω σου και δεν περιβάλλεσαι συνεχώς από πλήθη κόσμου, όπως ήταν στην Αυστραλία. Αυτό ήταν και δυνατότητα να δω τη χώρα κατά τη διάρκεια όλων των εποχών και όχι απλώς για σύντομο χρονικό διάστημα. Εξάλλου, αυτή η χώρα είναι πολύ παρόμοια με τη Βουλγαρία ως προς τα κλιματικά δεδομένα της – έχει 4 εποχές, υπάρχει χιόνι στα βουνά κλπ.»

Αυτό που εντυπωσιάζει πιο πολύ τη Βουλγάρα είναι ο πολιτισμός στη Νέα Ζηλανδία. «Εκεί ακόμη δεν υπάρχει η πρακτική να οργανώνονται εκθέσεις και το κοινό να τις επισκέπτεται», λέει η Κατ Στέφανοβα, η οποία το 2017 τελείωσε το Εθνικό Γυμνάσιο Εφαρμοσμένων Τεχνών «Άγιος Λουκάς» στη Σόφια. Δύο χρόνια τώρα όμως εργάζεται μακριά από το επάγγελμά της, στον τομέα του τουρισμού στο Κράιστσερτς. Δεν κάνει μακροπρόθεσμα σχέδια για τη ζωή στη χώρα του Ειρηνικού και ομολογεί ότι για τον χρόνο της εκεί δεν είχε τη δυνατότητα να συναντήσει άλλους Βουλγάρους.

«Στη Νέα Ζηλανδία προσπαθούν με κάθε τρόπο να διατηρήσουν τη φύση και περνούν τον χρόνο τους, ασκώντας ακραία αθλήματα, σε πεζοπορίες, αναρρίχηση κλπ. Τέτοια είναι η πολιτιστική ζωή εκεί και είναι πολύ διαφορετική από αυτή στην Ευρώπη. Σκόπιμα δε θέλουν να αναπτύσσουν τον τουρισμό, για να μπορούν να διατηρήσουν τις ομορφιές τους. Αυτό το καλοκαίρι για πρώτη φορά επέστρεψα στη Βουλγαρία. Οι αποστάσεις είναι μεγάλες και η πανδημία δε με επέτρεψε να ταξιδεύω. Γι’ αυτό μέσω των πινάκων μου τώρα προσπαθώ να πω σε όλους τι βίωσα και τι κατάλαβα κατά την περίοδο, όταν δεν ήμουν στη Βουλγαρία».

Φωτογραφίες: Γκεργκάνα Μάντσεβα, πρ. αρχείο

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα