«Δεν έχουμε καλά παραδείγματα διαχείρισης κρίσεων στη χώρα μας από τους θεσμούς. Πολύ συχνά, οι προσπάθειες αντιμετώπισης των συνεπειών των κρίσεων συνδέονται με την αντίληψη ανεπαρκών μέτρων και άδικα κατανεμημένων πόρων. Ο ισχυρισμός διατυπώνεται από τη δρ Ιλίνα Νάτσεβα, επικεφαλής του ερευνητικού προγράμματος «Κοινωνικές-ψυχολογικές επιπτώσεις της κρίσης που προκαλεί ο Covid-19». Μια ομάδα 9 ερευνητών - ψυχολόγων και ανθρωπολόγων - εργάζεται πάνω σε αυτό εδώ και ένα χρόνο, μελετώντας τρεις κύριες ομάδες ανθρώπων - εργαζόμενους γονείς παιδιών ηλικίας έως 12 ετών, άτομα που έχασαν τη δουλειά τους ή άλλαξαν δουλειά λόγω της κρίσης και άτομα με χρόνιες παθήσεις που με ένα ή άλλο τρόπο επηρεάστηκαν από τα στάδια της κρίσης. Η έρευνα διεξάγεται μέσω διαδικτυακής έρευνας, στην οποία μπορεί να συμμετάσχει ο καθένας συμπληρώνοντας ειδική φόρμα στη σελίδα του έργου στα κοινωνικά δίκτυα και η εργασία χρηματοδοτείται από το Ταμείο Επιστημονικής Έρευνας της ΒΑΕ.

«Στο πλαίσιο της επιστημονικής εργασίας, πραγματοποιήσαμε 45 συνεντεύξεις με εκπροσώπους των τριών ομάδων που ερευνούμε. Έχουμε πολύ πρόσφατα δεδομένα και μπορούμε πλέον να οριοθετήσουμε γενικά ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουμε σε μια κρίση», λέει η λέκτορας Τσβετελίνα Παντσελίεβα από το Ινστιτούτο Πληθυσμιακής και Ανθρώπινης Έρευνας στη ΒΑΕ:

«Τα δεδομένα μέχρι στιγμής είναι σε δύο κατηγορίες - η πρώτη βασίζεται στα συναισθήματα που νιώθουν οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια της κρίσης που προκάλεσε η πανδημία. Το πιο συνηθισμένο συναίσθημα για το οποίο μιλούν όλοι οι συμμετέχοντες στις συνεντεύξεις είναι ο φόβος. Το αρνητικό συναίσθημα επικρατεί και στις τρεις ομάδες. Έχουν υψηλότερα επίπεδα άγχους, θλίψης, αλλά ο φόβος έρχεται πρώτος. Αυτό φυσικά δεν αποτελεί έκπληξη, αλλά μας εξέπληξε το γεγονός ότι τα άτομα με χρόνιες ασθένειες έδειξαν τα χαμηλότερα επίπεδα φόβου κατά τη σύγκριση των τριών ομάδων. Οι γονείς ήταν οι πιο ανήσυχοι, γιατί βρίσκονται σε μια πολύ άτυπη κατάσταση για αυτούς, στην οποία πρέπει να συνδυάζουν επαγγελματική και προσωπική ζωή 24 ώρες το 24ωρο παρουσία όλων των μελών της οικογένειας. Στον άλλο πόλο βρίσκονται οι χρόνια άρρωστοι, που έχουν τα χαμηλότερα επίπεδα φόβου λόγω μιας ιδιαιτερότητάς τους– η μεγαλύτερη εμπειρία και αντίσταση στις κρίσεις. Πρόκειται για άτομα που έχουν αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες στη ζωή τους, συμπεριλαμβανομένης της υγείας. Αλλά λόγω της εμπειρίας τους, έχουν περισσότερες στρατηγικές αντιμετώπισης κρίσεων. Αυτό που τους ανησυχεί είναι η έλλειψη ή οι αντικρουόμενες πληροφορίες που προέρχονται από διαφορετικά κανάλια και η αδυναμία πρόσβασης σε φάρμακα, κάτι που σε πολλές από τις περιπτώσεις τους είναι σωτήριο».

Η ίδια η Δρ Παντσελίεβα, αναλύοντας τα αποτελέσματα της έρευνας, παραμένει έκπληκτη από το γεγονός ότι οι άνθρωποι που συνδυάζουν διαφορετικούς τομείς της ζωής τα καταφέρνουν καλύτερα στην κρίση με τον Covid-19. Δεν είναι έτσι σε εκείνους που επικεντρώνονται μόνο στην καριέρα ή μόνο στην οικογένειά τους.

«Οι Βούλγαροι που καταφέρνουν να συνδυάσουν ταύτιση, κοινωνικοποίηση, συμμετοχή σε διάφορες δραστηριότητες είναι αυτοί που στην πραγματικότητα καταφέρνουν να αντεπεξέλθουν καλύτερα στην πανδημική κρίση και, γενικά, στις κρίσεις στη ζωή τους», λέει η Δρ Παντσελίεβα σε συνέντευξή της στη ΒΕΡ-Ράδιο Σόφια.

Επιμέλεια: Γκεργκάνα Μάντσεβα

Μετάφραση: Άιλιν Τόπλεβα

Φωτογραφίες: bgnes, pixabay