Πέρασαν 145 χρόνια από την Απελευθέρωση της Βουλγαρίας. Στις 3 Μαρτίου του 1878, υπογράφηκε η Συνθήκη Ειρήνης του Αγίου Στεφάνου μεταξύ Ρωσίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με την οποία έληξε ένας ακόμη Ρωσοτουρκικός πόλεμος, ο οποίος μετατράπηκε σε απελευθερωτικό πόλεμο για εμάς τους Βούλγαρους. Η χώρα μας, αν και εξακολουθεί να χωρίζεται από μεγάλα εδάφη της που κατοικούνται από Βούλγαρους (η Μακεδονία και η Ανατολική Ρωμυλία παραμένουν κτήσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), επανεμφανίζεται στον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης ως Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας, που συμπεριλαμβάνει το βόρειο τμήμα της χώρας και την περιοχή της Σόφιας.
Αν και αυτή είναι μια από τις πιο πολυαναμενόμενες ημερομηνίες στην ιστορία μας μετά από πέντε αιώνες ξένης καταπίεσης, και σηματοδότησε την επίτευξη ενός από τα εθνικά μας ιδανικά - την ελευθερία, σήμερα δεν είναι ομόφωνα αποδεκτή από τους Βούλγαρους και προκαλεί διαμάχες.
«Σκέφτηκα πολύ το θέμα της 3ης Μαρτίου. Αλλά αυτή η ημερομηνία, όσο ενωτική είναι για εμάς ως λαό και ως χώρα που επιστρέφουμε στον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης, είναι και διχαστική, γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει συμβεί αυτή η εθνική ενοποίηση, για την οποία αγωνίστηκαν όλοι οι επαναστάτες και οι άνθρωποι για τη Βουλγαρία. Δεν συνέβη ποτέ με τον τρόπο που το φαντάζονταν», είπε ο μουσικός Χριστιάν Ιβανόφ μιλώντας στον Ιωάν Κόλεφ από το Ράδιο Βουλγαρία. Το ενδιαφέρον του Χριστιάν για τη βουλγαρική ιστορία προκλήθηκε από τη λαογραφία και τους λαϊκούς χορούς μας, πριν από χρόνια, ενώ ζούσε και σπούδαζε μουσική και ψυχολογία στη Σκωτία.
Σύμφωνα με τον Χριστιάν, ο διαχωρισμός μεταξύ «φίλων» και «φοβικών», που είναι γεγονός στην κοινωνία μας, όχι μόνο για ιστορικά ζητήματα, μπορεί να ξεπεραστεί. Για το σκοπό αυτό, είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τον καθένα μας να αναπτύξει την ικανότητα κριτικής σκέψης και να κοσκινίσει τις αξιόπιστες πληροφορίες από την παραπληροφόρηση.
Στον ψηφιακό κόσμο, αυτό είναι ένα δύσκολο έργο, αλλά και πάλι όχι ακατόρθωτο. Και ο Χριστιάν έχει την αποστολή του προς αυτή την κατεύθυνση - μαζί με ομοϊδεάτες του, δημιουργεί το βίντεο πρότζεκτ «Αλφαβητάριο» μέσω του οποίου ερμηνεύουν διάφορα γεγονότα και θεωρίες που σχετίζονται με τη βουλγαρική ιστορία και τα στερεότυπα.
Δημιουργημένη από Βούλγαρους που επέστρεψαν από το εξωτερικό και εμπνευσμένη από το πρώτο νέο βουλγαρικό εγχειρίδιο, το έργο του Πέταρ Μπερόν, η σειρά δεν έχει, ακόμη, συγκεκριμένο αριθμό επεισοδίων, αλλά ο στόχος της είναι ξεκάθαρος - να απομυθοποιήσει τις έννοιες που επικράτησαν με την πάροδο του χρόνου, ότι οι Βούλγαροι είναι μια προβολή του ήρωα του διάσημου Αλέκο Κονσταντίνοφ - Μπάι Γκάνιο, συνοψίζοντας, μέσω της σάτιρας, ορισμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της βουλγαρικής ψυχολογίας.
«Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που τείνουν να συμφωνούν ότι η ουσία τους μοιάζει με αυτή του χαρακτήρα του Άλεκο Κονσταντίνοφ, αλλά υπάρχουν και ξένοι που διέσχισαν τη χώρα μας πηγαίνοντας στην Κωνσταντινούπολη, οι οποίοι περιέγραψαν μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Ταξιδεύοντας στη χώρα μας βασίστηκαν πάνω από όλα στη φιλοξενία και τη βοήθεια των ανθρώπων στα χωριά. Γράφουν στα ημερολόγιά τους ότι οι Βούλγαροι είναι εξαιρετικά καθαροί, εργατικοί και έτοιμοι να τους υποδεχτούν, να τους ταΐσουν, ότι τα σπίτια τους να λάμπουν από καθαριότητα. Στόχος μας είναι να δείξουμε μέρος αυτών των ντοκουμέντων και τις δύο απόψεις και να αφήσουμε να κρίνει ο καθένας από τους θεατές μας» - δηλώνουν οι νέοι πατριώτες και ελπίζουν ότι τα ιστορικά ντοκουμέντα και τα βιβλία θα καταλάβουν μια πιο σοβαρή θέση στη ζωή των νέων Βουλγάρων, οι οποίοι πολιορκούνται από τις οθόνες των κινητών συσκευών.
Είναι επίσης σημαντικό για την ομάδα, να εξοικειώσει τους θεατές με αρκετά στοιχεία, για να τους κάνει να κοιτάξουν με άλλα μάτια τον τόπο όπου γεννήθηκαν, τις αξίες και τη μνήμη που διατηρεί το βουλγαρικό έθνος εδώ και χιλιετίες.
Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης
Φωτογραφίες: Facebook / Christian Ivanov
Στις 16 Νοεμβρίου 1878 γεννήθηκε ο Μιχάιλο Παραστσούκ – ο ουκρανός γλύπτης, που δημιούργησε αρχιτεκτονικά στοιχεία από τη διακόσμηση κάποιων από τα πιο επιβλητικά κτήρια στη βουλγαρική πρωτεύουσα. Η πορεία του ξεκίνησε από το χωριό Βαρβαρίντσι (τότε..
Ο Βεσελίν Ντιμάνοφ- σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ «Η ηθική είναι το καλό» έγινε ο Εθνεγέρτης της Χρονιάς 2024. Η ταινία του μιλάει για τον δικηγόρο και πανεπιστημιακό καθηγητή Κριστιάν Τάκοφ, του οποίου τα λόγια και το προσωπικό παράδειγμα θα μείνουν για..
Εάν η πολιτική κρίση συνεχίζεται, τα χαμένα οφέλη θα φτάσουν ένα όριο, πέρα από το οποίο οι βουλγαρικές επιχειρήσεις θα αρχίζουν να χάνουν ανεπιστρεπτί την ανταγωνιστικότητά τους λόγω των ελλειμμάτων στην παιδεία, την υγεία, τις υποδομές, την..