Προσδοκία, πίσω από την οποία είναι οι ελπίδες των Βουλγάρων για σαφή θέση στην εξωτερική πολιτική, μείωση του πληθωρισμού, σταθερή οικονομία, σοβαρά μέτρα για αντιμετώπιση της διαφθοράς, μεταρρυθμίσεις στο υγειονομικό σύστημα και την παιδεία. Ελπίδα για καλύτερη ζωή.

«Τώρα είμαστε παραγκωνισμένοι και εξευτελισμένοι, αλλά δεν είμαστε απελπισμένοι. Υπάρχει επιθυμία για πρόοδο. Αλλά πώς – οι νέοι πρέπει να πουν» - λέει ηλικιωμένη γυναίκα από τη Σόφια.

«Αυτοί που δεν έδωσαν αυτά που αναμένει ο λαός, δεν πρέπει να τους παίρνουμε υπόψη. Το ποτάμι τους παρέσυρε. Ο χρόνος τους τελείωσε» - συμπληρώνει άλλη γυκαίκα.

«Ερχόμαστε από το μαγαζί – δεν αγοράσαμε τίποτα και αφήσαμε 50 λέβα. Αυτό νιώθουμε εμείς…», λέει άλλη κάτοικος της Σόφιας.

Αγαπώ τη Βουλγαρία και αισθάνομαι Βουλγάρα, έστω και να ζω στο εξωτερικό, λέει η Ράλιτσα Στόιτσεβα στον ανταποκριτή της ΒΕΡ στο Λόβετς Πλάμεν Χρίστοφ. Από χρόνια η Ράλιτσα ζει στο Λονδίνο, αλλά χθες άσκησε το δικαίωμα ψήφο της σε εκλογικό τμήμα στη γενέτειρά της Λόβετς.

«Αυτό που θέλω να αλλάξει είναι να υπάρχει μεγαλύτερη φροντίδα για τον λαό, από τον οποίο αποτελείται το κράτος. Να υπάρχει φροντίδα για ένα έθνος, που έχει επιβιώσει τόσους αιώνες, αλλά δεν είναι επαρκώς ενωμένο. Η Βουλγαρία ήδη αποτελείται κυρίως από ηλικιωμένους ανθρώπους, τους οποίους κάποιος πρέπει να φροντίσει. Δε το βλέπω, κρίνοντας από τους γονείς μου, που εάν δεν είχαν τη βοήθειά μου από το εξωτερικό, δεν ξέρω πώς θα μπορούσαν να επιβιώσουν εδώ».

Λιγότερη διαφθορά, λιγότερα οικονομικά συμφέροντα εις βάρους των εθνικών συμφερόντων και των συμφερόντων των πολιτών και περισσότερη κουλτούρα είναι τα πράγματα που θα γύριζαν τη Ράλιτσα στην πατρίδα. Ως έναν βαθμό οι βούλγαροι πολιτικοί έδιωξαν τους συμπατριώτες μας στο εξωτερικό, θεωρεί η ίδια, «γιατί εδώ δεν υπάρχουν τόσο μεγάλες προοπτικές ή μεγάλη επιλογή», αλλά «να ζει κανείς στο εξωτερικό δεν είναι καθόλου εύκολο», σχολιάζει η γυναίκα. 

Οι άνθρωποι αισθάνονται ξεχασμένοι από τους πολιτικούς, συνοψίζει και ο συνάδελφός μας Πλάμεν Χρίστοφ. Από όλα που άκουσε και είδε την ημέρα των εκλογών θεωρεί ότι οι άνθρωποι από τους μικρούς οικισμούς της Βουλγαρίας, οι Βούλγαροι στο εξωτερικό, οι συμπατριώτες μας, που έχουν δύσκολη ζωή, αισθάνονται μόνοι τους.

Και καμιά φορά οι επιθυμίες είναι απλές. Ομάδα της ΒΕΡ ήταν χθες σε ένα από τα εκλογικά τμήματα στην Κωνσταντινούπολη της Τουρκίας. Ενώπιον της Μίρα Στέφανοβα οι ψηφοφόροι της συνοικίας Αβτζιλάρ, συνόψισαν τις προσδοκίες τους από τη ζωή μετά τις 2 Απριλίου με τον ακόλουθο τρόπο:

«Ψήφισα, για να υπάρχει κυβέρνηση, την αναμένω αυτή τη φορά, καθώς και να υπάρχει περισσότερη δουλειά για τον λαό», λέει ένας ηλικιωμένος πολίτης.

«Να σχηματιστεί κυβέρνηση και η κατάσταση να εξομαλυνθεί, όπως είναι στα δυτικά κράτη.»

«Να αυξηθούν οι μισθοί, οι άνθρωποι να ζουν ήσυχα. Ψηφίσαμε να έχουν προτέρημα οι νέοι», λέει ένας Βούλγαρος από την Κωνσταντινούπολη.

«Εμείς οι Βούλγαροι είμαστε ανθεκτικό έθνος, γι’ αυτό έχουμε επιβιώσει, ίσως με μια βουλγαρική ευρηματικότητα – καμιά φορά με οικονομία, καμιά φορά με δημιουργικότητα» - λέει μια πολίτης στην έρευνα της ΒΕΡ.

Θα αντέξουμε και τώρα στη ζωή μετά τις επόμενες κατά σειρά εκλογές στο φόντο της πολιτικής σιωπής και της νεφελώδους Δευτέρας.

Κείμενο: Βέσελα Κράστεβα /χρησιμοποιήθηκαν συνεντεύξεις της Νατάλια Γκαντσόφσκα και της Μίρα Στέφανοβα της ΒΕΡ – «Χοριζόντ», της Ράντκα Πετκόβα της ΒΕΡ-Κίρζαλι και του Πλάμεν Χρίστοφ – ανταποκριτή της ΒΕΡ στο Λόβετς/.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα

Φωτογραφίες: αρχείου, BTA, BGNES