Στην Βουλγαρία υπάρχουν περίπου 38 709 καθολικοί. Ο καθολικισμός είναι η τέταρτη θρησκεία στην Βουλγαρία. Η πρώτη είναι ο ορθόδοξος χριστιανισμός με 4 091 780 πιστούς, δεύτερη είναι το ισλάμ με 638 708 πιστούς και τρίτη είναι ο προτεσταντισμός (διαμαρτυρόμενοι και ευαγγελικοί) με 69 852 πιστούς.

Η καθολική εκκλησία στην Βουλγαρία έχει δυο τελετουργικά, δυτικό (λατινικό ή ρωμαιοκοθολικό) και ανατολικό (βυζαντινο-σλάβικο) το οποίο εφαρμόζεται από την Εκκλησία των Ενωμένων με την Ρώμη Βουλγάρων. Στην αγγλική βιβλιογραφία οι καθολικοί που εφαρμόζουν το ανατολικό τελετουργικό ονομάζονται ελληνοκαθολικοί ενώ στην βουλγάρικη βιβλιογραφία τους συναντάμε σαν ουνιάτες (ενωτικούς).

Το δυτικό τελετουργικό εφαρμόζεται σε 2 επαρχίες. Η πρώτη είναι αυτή της Σόφιας-Πλόβντιβ (για την Ν. Βουλγαρία) με επίσκοπο τον Γκεόργκι Γιόβτσεβ. Ο καθεδρικός ναός της επαρχίας αυτής είναι ο «Άγιος Λουδοβίκος» στο Πλόβντιβ όπου βρίσκεται η σαρκοφάγος της πριγκίπισσας Μαρία Λουίζα, πρώτης συζύγου του βασιλιά της Βουλγαρίας Φερδινάνδου. Νονός της Μαρία Λουίζα ήταν ο Πάπας Πίος 9^ος. Ο δεύτερος καθεδρικός ναός της επαρχίας Σόφια-Πλόβντιβ είναι ο «Άγιος Ιωσήφ» στην Σόφια. Η δεύτερη επαρχία είναι αυτή της Νικόπολης στο Δούναβη (για την Β. Βουλγαρία), με επίσκοπο τον Στραχήλ Καβαλένοβ και καθεδρικό ναό τον «Άγιο Παύλο του Σταυρού» στο Ρούσε.

Το ανατολικό τελετουργικό εφαρμόζεται σε μια επαρχία, αυτήν την Σόφιας (για όλη την Βουλγαρία), με επίσκοπο τον Χρίστο Πρόικοβ και καθεδρικό ναό την «Κοίμηση της Θεοτόκου». Τα κοινά προβλήματα αυτής της Βουλγάρικης Καθολικής Εκκλησίας λύνονται από το Επισκοπικό Συνέδριο στο οποίο συμμετέχουν οι επίσκοποι, με πρόεδρο τον Πρόικοβ που είναι Αποστολικός Έξαρχος.  

Ιστορικά ήδη ο εκχριστιανιστής των Βουλγάρων βασιλιάς Μπόρις Α΄ είχε αλληλογραφία με τον Πάπα Νικόλαο Α΄ τον 9^ο αιώνα ενώ το 1204 ο βασιλιάς Καλογιάν υπέγραψε Ουνία με την καθολική εκκλησία στο πρόσωπο του Πάπα Ινοκεντίου Γ΄ στα συμφραζόμενα της άλωσης της πρωτεύουσας του Βυζαντίου, της Κωνσταντινούπολης, από τους Λατίνους. Τότε οι βουλγάρικες επισκοπές πέρασαν υπό την διοίκηση της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Την Ουνία διέκοψε ο βασιλιάς Ιβάν Ασέν Β΄ τον 13^ο αιώνα.

Το 1366 και για 3 χρόνια η περιοχή του Βίντιν κατεχόταν από την Ουγγαρία η οποία προσπάθησε να επιβάλλει τον καθολικισμό στους κατοίκους όμως μετά την απόσυρση της ουγγρικής διοίκησης έμεινε μόνο η καθολική κοινότητα στο Τσίπροβτσι όπου ζούσαν μεταλλωρύχοι από την Σαξωνία.

Το 1396 ο Αυτoκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Σιγισμούνδος, διεξήγαγε Σταυροφορία κατά των Οθωμανών. Η εκστρατεία δεν είχε επιτυχία αλλά οι κάτοικοι της ΒΔ Βουλγαρίας έμειναν με φιλοδυτικές διαθέσεις.

Βασική επιρροή στους καθολικούς στην Βουλγαρία είχε το Τάγμα των Φραγκισκανών. Το 1601 πρώτος επίσκοπος των καθολικών στην Βουλγαρία έγινε ο φραγκισκανός, Πέταρ Σολινάτ, στην Σόφια. Το 1621 στο Τσίπροβτσι ιδρύθηκε Καθολική Σχολή. Η επισκοπή της Σόφιας έγινε Αρχιεπισκοπή το 1642. Την ίδια εποχή δημιουργήθηκε άλλη μια Αρχιεπισκοπή με κέντρο την Σιλίστρα και άλλη μια Επισκοπή στην Νικόπολη.  

Οι Οθωμανοί έκαναν συνέχεια προσπάθειες να περάσουν στην Κεντρική Ευρώπη. Το 1529 για πρώτη φορά πολιόρκησαν την Βιέννη. Παρά την αποτυχία τους να την καταλάβουν βρέθηκαν μπροστά στα τείχη της ξανά το 1683. Η δεύτερη ήττα τους έκανε του ευρωπαίους και ειδικά τους Αυστριακούς να ελπίζουν ότι μπορούν να απελευθερώσουν τα εδάφη που σήμερα αποτελούν την ΒΔ Βουλγαρία. Την άνοιξη του 1684 η Αυστρία, η Πολωνία και η Βενετία συμμάχησαν κατά των Οθωμανών ενώ το 1686 στην συμμαχία προσχώρησε και η Ρωσία.

Επαναστατικές τάσεις στο Τσίπροβτσι υπήρχαν ήδη από το 1630 όταν ο πνευματικός και διπλωμάτης, επίσκοπος Πέταρ Πάρτσεβιτς, μαζί με τον επίσκοπο Πέταρ Μπόγκνταν έγιναν δεκτοί από τον αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατόρίας, Φερδινάνδο Γ΄ των Αψβούργων, τον μονάρχη της ενωμένης Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας, Σιγισμούνδο Γ΄ και τον βοεβόδα της Βλαχίας, Ματέι Μπασαράμπ. Συνθήκες για επανάσταση εμφανίστηκαν μόλις το 1689 όταν οι Αυστριακοί κατέλαβαν το Βίντιν. Αλλά η επανάσταση απέτυχε και οι Βούλγαροι της περιοχής πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς προς τα εδάφη της σημερινής Ρουμανίας και της Βλαχίας για να αποφύγουν την αντίδραση των Οθωμανών. Τότε η έδρα της Καθολικής Επαρχίας της Σόφιας μεταφέρθηκε από το Τσίπροβτσι στο Πλόβντιβ. Από το 1840 στο Πλόβντιβ εγκαταστάθηκε μονή του Τάγματος των Καπουτσίνων.

• Οι Βούλγαροι του Μπανάτ στη Βίνγκα – παρελθόν και παρόν

• Το ντοκιμαντέρ "Αναμνήσεις από το Μπαρντάρσκι γκεράν" ή αφήγηση για μια διαφορετική έκβαση της ιστορίας μας

Το 1833 επίσκοπος Νικόπολης χειροτονήθηκε ο Ιπολίτ Λουί Αγκόστο που ίδρυσε Καθολική Σχολή στο Ρούσε και τον διαδέχθηκε ο Νταμιάν Τέελεν το 1915. Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο οι βουλγάρικες αρχές προσπάθησαν να επιβάλλουν οι ιερείς στην Βουλγαρία να είναι Βούλγαροι. Το 1947 μετά τον θάνατο του Τέελεν επίσκοπος Νικόπολης χειροτονήθηκε ο Εβγκένι Μποσίλκοβ ο οποίος το 1952 εκτελέστηκε από το βουλγάρικο κομμουνιστικό καθεστώς όπως και πολλοί άλλοι ιερωμένοι. Η περιουσία της καθολικής εκκλησίας εθνικοποιήθηκε και από το 1949 ο υπουργός Εξωτερικών, Βασίλ Κολάροβ, ανακοίνωσε την διακοπή των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ της Βουλγαρίας και του Βατικανού. Έπειτα στην Βουλγαρία ο ύψιστος καθολικός ιεράρχης ήταν ο επίσκοπος Κύριλ Κούρτεβ.

Οι σχέσεις Βουλγαρίας-Βατικανού άρχισαν να εξελίσσονται ξανά μετά την επίσημη συνάντηση βουλγάρικης αντιπροσωπείας με τον Πάπα Παύλο ΣΤ΄ το 1975. Οι Επαρχίες Σόφιας-Πλόβντιβ και Νικόπολης ανανεώθηκαν  και το 1979 ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ αναδιοργάνωσε την Καθολική Εκκλησία στην Βουλγαρία.

Μέρος της περιουσίας των καθολικών ναών επιστράφηκε μετά την αλλαγή του καθεστώτος στην Βουλγαρία το 1989. Το 2002 την Βουλγαρία επισκέφτηκε ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ και το 2019 ο Πάπας Φραγκίσκος. Από τότε η επαρχία της Σόφιας ονομάζεται «Πάπας Ιωάννης ΚΓ΄» και δη φέρει το ιερατικό όνομα του νούντσιου του Βατικανού στην Βουλγαρία την περίοδο 1925-1935, του οποίου το κοσμικό όνομα ήταν Άτζελο Ρονκάλι. 

• Ο καθηγητής κ Γκεόργκι Ελντάροφ για την ιστορία του καθολικισμού στη Βουλγαρία