Περίπου 45 εκ. άτομα χωρίς σπίτι και πατρίδα εξόριστα σε μακρινές χώρες σε όλο τον κόσμο. Με αυτήν την ανελέητη στατιστική σημειώθηκε στις 20 Ιουνίου φέτος η Παγκόσμια Ημέρα για τους Πρόσφυγες.
Στην Βουλγαρία υπάρχουν 6 κέντρα για εγκατάσταση μεταναστών στα οποία φιλοξενούνται 3.700 άτομα. Ο Σύνδεσμος για την προοδευτική και ανοιχτή επικοινωνία με τους πρόσφυγες τους φέρνει κοντά με τους πολίτες που θέλουν να τους βοηθήσουν.
Έτσι ο Τεοντόρ Τσβετκόφ, μουσικός που βοηθά εθελοντικά τους ανθρώπους αυτούς να βρουν μια νέα θέση κάτω από τον ήλιο γνωρίζεται με τον Μεχτί Ζαμάνι από το Ιράν: "Ενδιαφέρομαι για την επικοινωνία με τους πρόσφυγες χάρη στην μουσική σκηνή που σε μαθαίνει να είσαι ανεκτικός με τους διαφορετικούς από εσένα ανθρώπους", λέει ο Τεοντόρ. "Στη μουσική δεν υπάρχει διαχωρισμός έθνους ή χρώματος. Οι συναντήσεις μου με τους μετανάστες μου διευρύνουν τον ορίζοντα, όσο πιο πολύ ενημερώνομαι τόσο μεγαλώνει η ελπίδα μου πως η κοινωνία μας θα γίνει πιο δημοκρατική".
Ο Μεχτί αναζητά την τύχη του στην Βουλγαρία, αφού στη χώρα του, μετά από αστυνομική αυθαιρεσία, είναι ξυλοκοπημένος άγρια. Πίσω του αφήνει τους αγαπημένους του ανθρώπους και εδώ και 2 χρόνια ελπίζει να λάβει καθεστώς πρόσφυγα και να μπορεί να εργαστεί ξανά σαν ράφτης.
"Ερχόμενος στην Βουλγαρία περίμενα τα πράγματα να γίνουν καλύτερα, αλλά συνέβη το αντίθετο", λέει εκείνος. "Πρέπει να πάω αλλού γιατί εδώ αρνούνται να μου επιτρέψουν να μείνω παρότι το μόνο που ήθελα ήταν ειρήνη και κανονικές συνθήκες διαβίωσης".
Λίγο καλύτερα είναι τα πράγματα για τον Ρόντι Ιμπραχίμ, 24 χρονών, που εγκατέλειψε την Συρία πριν από 1 χρόνο: "Ήμουν στρατιώτης, λέει. "Πέρασα παράνομα στην Τουρκία όπου έμεινα 6 μήνες και έπειτα έφτασα στην Βουλγαρία. Ακόμα και ένα χρόνο μετά μου είναι δύσκολο να θυμάμαι όσα πέρασα, αλλά είναι σημαντικό οι άνθρωποι να μάθουν τι μας συνέβη και γιατί. Είμαι ένας από τους χιλιάδες ανθρώπους που έφτασαν στη χώρα σας μετά που ξεκίνησαν τα γεγονότα στην Συρία το 2011. Καθένας μας έχει διαφορετικό λόγο για να εγκαταλείψει τη χώρα του αλλά το πιο τρομακτικό που μας εκτοπίζει είναι ο πόλεμος. Είμαι ευγνώμων που η Βουλγαρία μου έδωσε καθεστώς πρόσφυγα, η χώρα σας μου έσωσε τη ζωή. Μακάρι και να μπορέσω να βρω δουλειά".
Κατά την Αλμπένα Ντρομπάτσκα, πρόεδρο του Συνδέσμου για επικοινωνία με τους πρόσφυγες, το σημαντικότερο πρόβλημα αυτών των ανθρώπων δεν είναι η έλλειψη χώρου ή η αρνητική συμπεριφορά των τοπικών κοινοτήτων, ούτε οι χρονοβόρες διαδικασίες, ούτε η έλλειψη εργασίας, ούτε η ανεπαρκής ιατρική περίθαλψη.
"Το αληθινό πρόβλημα είναι πως δεν μπορούν να γυρίσουν σπίτι τους και πως βασανίζονται από εφιάλτες", λέει η κα Ντρομπάτσκα. "Ο στόχος του Συνδέσμου είναι συναντιόμαστε με τους μετανάστες, να συζητάμε, να ζωγραφίζουμε, να τραγουδάμε. Η κοινωνία μας τους αποφεύγει σε εθνική και θρησκευτική βάση, αλλά εμείς είμαστε σίγουροι πως οι ξενοφοβικές και οι ρατσιστικές διαθέσεις οφείλονται σε έλλειψη ενημέρωσης".
Το θέμα δεν είναι να θυμόμαστε τους πρόσφυγες μόνο την Παγκόσμια Ημέρα που είναι αφιερωμένη σ’ αυτούς. Ο Σύνδεσμος για την προοδευτική και ανοιχτή επικοινωνία με τους μετανάστες μας ευαισθητοποιεί και μας βοηθά να γίνουμε πιο ευπρόσδεκτοι προς αυτούς τους ανθρώπους συνειδητοποιώντας πως κάποιοι μπορεί να έχουν καταφέρει να βρουν μια νέα πατρίδα αλλά οι περισσότεροι περιπλανιούνται με τον πόνο όσων ανεπανόρθωτα έχουν χάσει αλλά και με το όνειρο για μια νέα ζωή.
Μετάφραση: Αγάπη Ασπρίδου
