Στις βουλγαρικές παραδόσεις ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας των αμπελουργών και των οινοποιών. Οι αρχές Φεβρουαρίου θέτουν και την αρχή του κλαδέματος των αμπελιών.
Κάποτε το τελετουργικό κλάδεμα του πρώτου κλωναριού αμπελιού γινόταν στις 14 Φεβρουαρίου, όταν με το παλιό ημερολόγιο τιμόταν ο Άγιος Τρύφων. Αυτή την ημέρα οι Βούλγαροι ονόμασαν «Τρύφων Ζαρεζάν» /Τρύφωνα τον Κλαδευτή/ - λαϊκή παράδοση που διατηρείται μέχρι και σήμερα. Μετά την αλλαγή του ημερολογίου, η Εκκλησία τιμά τον Άγιο Τρύφωνα την 1η Φεβρουαρίου, 13 ημέρες νωρίτερα. Οι απασχολούμενοι επαγγελματικά με την παραγωγή σταφυλιών αρχίζουν τα πρώτα κλαδέματα ήδη τις πρώτες ημέρες Φεβρουαρίου με την πεποίθηση ότι κάθε ενέργεια τώρα είναι ενέργεια με μέλλον.
«Τα εδάφη, στα οποία βρισκόμαστε, ήταν πάντα στη λεγόμενη αμπελουργική ζώνη. Η οινοπαραγωγή ήταν μέρος των παραδόσεων όλων των λαών που πέρασαν από εδώ» - λέει η Ιβάνα Μούρτζεβα, νομικός του Εθνικού Επιμελητηρίου Αμπελουργών και Οινοποιών και παρουσιάστρια της ειδικής εκπομπής «Η γεύση της αλήθειας» στο Πρόγραμμα «Χρίστο Μπότεφ» της ΒΕΡ. – «Έχουμε παραδόσεις στην οινοπαραγωγή ήδη από την περίοδο των Θρακών, για τους οποίους το κρασί ήταν τελετουργικό ποτό. Τα θρακικά κρασιά τίμονταν σαν ποτό που ερχόταν απευθείας από τα χέρια των θεών, ξεχώριζαν και για την πυκνότητα, το άρωμα, το χρώμα και την ποιότητά τους.»
Το κρασί είναι κουλτούρα, το κρασί είναι πολιτισμός. Και η αμπελουργία είναι στρατηγικός βιοπορισμός, που είναι βιώσιμος, μακροπρόθεσμος και με σημασία σχεδίου στο μέλλον – θεωρεί η Ιβάνα Μούρτζεβα. Σύμφωνα με τα λόγια της, η εμπεριστατωμένη έρευνα των αμπελουργικών εκτάσεων της χώρας ανάγεται γύρω στη δεκαετία του ’30 του 20ού αιώνα, όταν άρχισαν μελέτες για τη σωστή διαμόρφωση των περιοχών, έτσι ώστε η Βουλγαρία να είναι ανταγωνιστική στην παγκόσμια αγορά κρασιών. Οι εμπεριστατωμένες μελέτες αφορούν τη σωστή κατανομή των ποικιλιών στο έδαφος, έτσι ώστε να αποφέρουν το καλύτερο αποτέλεσμα.
«Εάν κάνετε χάρτη των αμπελουργικών περιοχών και αρχίσετε να τις επισκέπτεστε, θα βρείτε τοπία που να σαν οδηγήσουν σε διαφορετικά μέρη του κόσμου του κρασιού. Γιατί εμείς προσφέρουμε ποικιλία ως προς το ανάγλυφο και τη δομή των αμπελιών. Ο τρόπος, με τον οποίο, φαίνονται οι κάβες επίσης είναι πολύ ποικίλος. Στην ουσία οι δύο μεγάλες αμπελουργικές περιοχές, στις οποίες χωρίζεται η χώρα μας, είναι η Πεδιάδα της Θράκης και η Πεδιάδα του Δούναβη. Δεν μπορούμε όμως να μην αναφέρουμε την κοιλάδα του Στρυμόνα /Νοτιοδυτική Βουλγαρία/, που θα σας εκπλήττει κάθε φορά που την επισκέπτεστε. Στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας μπορείτε να βρείτε διάφορες ποικιλίες λευκών σταφυλιών, που έχουμε ήδη ξεχάσει. Μέρος της Πεδιάδας της Θράκης είναι η περιοχή του Σακάρ και της Στράντζα /Νοτιοανατολική Βουλγαρία/, αλλά τα τελευταία χρόνια διαμορφώνεται όλο και περισσότερο ως ανεξάρτητη περιοχή, που μας εκπλήττει με την ραγδαία ανάπτυξη και με τα μαγευτικά κόκκινα κρασιά της.»
Όταν μιλάμε για το κρασί και τις αμπελουργικές περιοχές, πρέπει να πούμε ότι για το κρασί είναι εξαιρετικά σημαντική η ανθρώπινη παρουσία – λέει η Ιβάνα Μούρτζεβα και συμπληρώνει:
«Οι φροντίδες του ανθρώπου για τα αμπέλια, η προστασία και η συντήρηση της περιοχής επηρεάζουν και το κρασί. Γι’ αυτό οι αμπελουργοί είναι άνθρωποι που βλέπουν μπροστά στο μέλλον, γιατί ξέρουν ότι είμαστε εφήμεροι, ότι είμαστε εδώ όχι για να καταστρέφουμε, αλλά να δημιουργήσουμε κάτι, και το κρασί είναι το αποτέλεσμα.»
Επιμέλεια: Βενέτα Νικόλοβα (από συνέντευξη της Μιλένα Βοντενιτσάροβα, ΒΕΡ - «Χρίστο Μπότεφ»)
Φωτογραφίες: ΒΕΡ-αρχείο, bgnes, Κίριλ Τσομπάνοφ, Pixabay
Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα
