Ajo është 23 vjeçe, nga Sofja, ka përfunduar Shkollën e Mesme Kombëtare të Arteve të Aplikuara “ShënLluka " dhe thotë , se gjatë gjithë jetës së saj është marrë me arte vizuale. Sot arti është gjuha, në të cilën flet për tema, të cilat shoqëria shpesh i zhvendos në periferi të vështrimit të vet.
Ju prezantojmë Elena Nazarova. Deri në fund të muajit janar ekspozita e saj e katërt vetjake “TOWNSMEN” mund të shikohet në galerinë “+359” në ish “Kullën e ujit” në qendër të Sofjes. Ekspozita prej figurave skulpturore, pikturave dhe skicave pranë tyre, fotografive dhe videove dokumentare është një pjesë nga një projekti, të cilin Elena e fillon në Paris, ku jeton në vazhdim të një viti.
“Ekspozita trajton temën për pabarazinë sociale, e cila më emociononte shumë derisa jetoja në Paris. Dhe më konkretisht me të pastrehët, të cilët natën banojnë nëpër rrugët e qytetit. E prezantoj përmes aftësive vizuale të kulturës popullore dhe artit pop.”
Elena shkon në Paris gjatë vjeshtës së vitit 2019, që të marrë pjesë në rezidencën për artistë “Le Laboratoire de la creation”. Ftesa ka ardhur fare rastësisht nga drejtori i studios Julien de Casabianca, për të cilin ajo ka punuar si asistente përpara disa vjetëve në Sofje në bazë të një projekti të Institutit Kulturor Francez. Kjo ka qenë vizita e saj e parë në Francë.
“Unë nuk vajta me pritshmëri, gjë që mendoj se është mënyra më e mirë të vizitosh ndonjë vend të ri - tregon ajo. Përshtypja ime e parë ishte një qytet i madh, tipik për Evropën Perëndimore. Në Paris ka shumë shkëlqim dhe meqenëse njerëzit e lidhin me një romantizëm të madh këtë qytet prej shekujve e këtej, ai është shumë i dashur. Në fakt kontrasti me realitetin më bëri një përshtypje shumë të madhe. Pikërisht kjo ide për qytetin, e cila mirëmbahet dhe nga turmat e mëdha të turistëve, të cilët vijnë përditë, dhe në të njëjtën kohë realiteti i botës perëndimore - se shumë njerëz jetojnë shumë nën pragun e ekzistencës në shoqëri”.
Elena ka jetuar në një rrugë në pjesën qendrore të qytetit në rajonin “Chatelet Les Halles”, /shtëpia Les Hales/ shumë afër deri tek qendra gjeografike e Parisit. Vendi është një qendër e turistëve gjatë ditës dhe një pikë e zjarrtë për të pastrehët gjatë natës, pavarësisht se kjo e fundit përmendet shumë rrallë sipas fjalëve të saj. Kujtohet se si gjatë ditës çdo gjë ka qenë shumë e “gjallë”, të përmbushur me kulturë të rrugës, dyqane, galeri për një art të njohur. Dhe njëkohësisht, në po këto rrugë, në mbrëmje janë paraqitur qindra njerëz, të cilët flenë nëpër trotuare, stola dhe qoshe. “Një përshtypje shumë të fortë më bëri , sesa janë mësuar njerëzit të mbyllin sytë për këtë, e cila rastis rreth tyre”, kujtohet bullgarja. Ajo thotë se, do që arti i saj të jetë një pasqyrim pikërisht të këtyre temave, të cilave u shmangemi. “Arti është një kanal shumë i mirë i komunikimit për transmetimin e propozimeve, metaforave, temave për diskutim. Ai mundet në bazë të një mënyre direkt të ndryshojë perspektivën, sa i përket një teme të dhënë ose realiteti - gjykon Elena.
Ka pasur luhatje të mëdha nëse të tregojë ekspozitën në Sofje, sepse mendon se, gjërat të cilat i prek janë shumë larg realitetit dhe ndjenjave bullgare. Thotë se, këtu nuk është dhe kaq i madh dallimi në standardin social dhe ekonomik të jetës së njerëzve. Natyrisht që bën dhe një paralel me jetën kulturore këtu, në Sofje dhe në Paris:
“Në Sofje, gjithçka është shumë më e përqendruar. Kultura, në shfaqjet e saj të ndryshme dhe rrymat, rastis disi në mënyrë kolektive, pavarësisht nga ekzistenca e dallimeve, kuptohet. Mund të thuhet se, këtu kemi një bashkësi të një ose tjetër arti. Derisa në një vend si Parisi, një qytet kaq i madh, kjo bashkësi dhe unitet arrihet mjaft vështirë.”
Sot piktorja e re është në vendlindjen e saj dhe ëndërron për një kohë më normale, në të cilën të mundet të realizojë projektet e saj të ardhshme, e pikërisht të nxjerr artin e saj jashtë, në hapësirën publike. Në planet e saj deri në fund të vitit është dhe të tregojë TOWNSMEN në një vend , ku lind vet projekti - në Paris.
Përgatiti në shqip: Nataniela Vasileva
Foto: arkiv personal
"Njeriu që nuk mund të heshtte më" është një bashkëprodhim me pjesëmarrje bullgare, i nominuar për Oscar. Ai u krijua në bashkëprodhim me Katja Triçkova nga Contrast Films dhe ka një shans për të fituar në kategorinë për filmin më të mirë të..
Filmi bullgar "Mos i mbyll sytë" u dallua me pesë çmime në Festivalin e Filmit të Krishterë(Christian Film Festival) në SHBA, njoftoi BTA, duke cituar producentët. Filmi u dallua për veprën më të mirë artistike, producent më të mirë - Bogdan Darev,..
Lidhja mes Bullgarisë, "Mustaqet e Dalí" dhe Picassos është një temë që mund të mbetet gjerësisht e diskutuar për vitet e ardhshme, e ndoshta edhe për dekadat e ardhshme. Arsyeja për këtë nuk lidhet me teknologjitë e reja dhe inteligjencën artificiale,..
"Njeriu që nuk mund të heshtte më" është një bashkëprodhim me pjesëmarrje bullgare, i nominuar për Oscar. Ai u krijua në bashkëprodhim me Katja..