Ditën e tretë pas Lindjes së Krishtit më 27 dhjetor Ortodoksia nderon kujtimin e dëshmorit të parë të shenjtë dhe kryedhjak Stefan, i krishteri i parë që u martirizua në emër të Krishtit.

Siç shkruhet në jetëshkrimin e tij, Stefani ishte i zellshëm në shërbim. Ai ishte ndër shtatë dhjakët e parë të shuguruar nga apostujt e parë. Ai mund të bënte mrekulli – duke vënë duart mbi të sëmurët ata shëronin. Ai ishte ndër ndjekësit më të zellshëm të mësimit të krishterë. Duke parë se si gjithnjë e më shumë njerëz po e pranonin krishterimin, udhëheqësit hebrenj vendosën të bënin gjithçka që ishte e mundur për ta parandaluar këtë. Ata trilluan shpifje për Stefanin, e kthyen turmën kundër tij dhe e thirrën në Sinedrion për gjykim. Në mbrojtje të besimit, ai hyri në një diskutim me prijësit, duke i akuzuar ata për vrasjen e Shpëtimtarit. Të tërbuar nga fjalët e tij, e çuan jashtë qytetit, ku ai u vra me gurë. Gjatë gjithë kohës kryedhjaku u lut që Krishti të pranonte frymën e tij. Dhe fjalët e tij të fundit ishin një lutje për torturuesit e tij: “Zot, mos ua ngarko atyre këtë mëkat!” Ndër më të egërit në turmë ishte një i ri me emrin Savell, i cili më vonë e pranoi fenë e krishterë dhe u bë një predikues i zellshëm - Apostulli Pali. Sipas traditës, Nëna e Zotit u lut për Stefanin, duke parë martirizimin e tij nga larg.

Në traditën popullore Dita e Shën Stefanit “mbyll ciklin e festave të Krishtlindjes”. Dita është e shënuar për të gjithë.

Në trapezën familjare vihet mish me lakër e tharmë dhe byrek. Këtë ditë çiftet e sapomartuara frekuentojnë krushqit dhe prindërit.

Ditë të emrit kanë njerëzit me emra bullgarë: Stefan, Stefana, Stefka, Venko, Stojan, Stojko, Stoiçko, Stoimen dhe të gjithë emrat e përngjashme.

Qoftë kjo festë e ndritshme dhe e bekuar për të gjithë!

Përgatiti në shqip: Svetllana Dimitrova