• “Letra nga lufta” drejtuar Bullgarisë

Shumë nga të njohurit e saj largohen nga vendi dhe shpesh fillojnë punë krejtësisht të ndryshme, sepse duhet të mbijetojnë, të ushqehen dhe të ndihmojnë familjet e tyre. Një sërë projektesh filmike të Tetjanës gjithashtu janë pezulluar ose kanë humbur plotësisht, por pavarësisht vështirësive, ajo nuk dorëzohet.

Vdekja e liderit të opozitës ruse Alexej Navalni disa ditë më parë shkakton ndjenja të përziera te ukrainasit, por sipas Tetjanës kjo është një shenjë e qartë, se:

"Ky regjim do të mbajë pushtetin e tij, siç e kemi kuptuar më shumë se një herë - si në rastet e Boris Nemcovit edhe Anna Politkovskaja , ndërsa tani dhe Navalni. Rusia nuk ka asnjë shpresë për ndryshim. Ne e kemi parë këtë ndër shekuj, ndërsa një pjesë tjetër e njerëzve ka filluar ta kuptojë pas 24 shkurtit 2022. Që nga viti 2014, të gjithë janë përpjekur disi të flasin me të, të shpikin skema ekonomike që ta bënin të tërhiqej nga lufta. Dhe çfarë? – ata thjesht e ushqyen këtë bishë dhe ajo u bë më e madhe -  kujton Staneva dhe sinqerisht shprehet: - Ne mbaruam! Këtë dua të theksoj. Politikanët në vendin tonë po zihen me njëri-tjetrin se nuk kanë kë të mobilizojnë. Ata thjesht po i marrin njerëzit nga puna, por punën gjithashtu duhet ta bëjë dikush. Ekonomia është e rrënuar dhe si aparat shtetëror nuk do të mund ta përballojmë nëse të gjithë shkojnë në luftë."

Historia personale e Nina Bikovskës gjithashtu lidhet drejtpërdrejt me luftën, pasi bashkëshorti i saj është oficer. Fillimi i ofensivës ushtarake e gjeti në Ukrainën Lindore, ku ndodhet edhe sot e kësaj dite. Gruaja e tij komunikon me të përmes mesazheve. Ajo kujton se në ditët rreth 24 shkurtit 2022, e kishte shumë të vështirë të kuptonte se çfarë kishte ndodhur, por shpejt e kapërceu hutimin dhe filloi veprimet e saj vullnetare:

"Mblodhëm veshmbathje, ushqime, ilaçe - kujton sot Nina. - Njerëzit sillnin vetë para dhe me to blemë gjithçka që u duhej djemve tanë dhe ua çuam me leje speciale në vende të caktuara. Ne vazhdojmë t'u blejmë dhe tani kjo është dipka më e lehtë, sepse ne kemi hapur një llogari bankare dhe njerëzit që kanë mundësi mund ta financojnë atë”.

Vajza e saj e madhe dhe vëllai i saj jetojnë në Bullgari - Sofje dhe Varna, dhe gjithashtu mbledhin dhe dërgojnë para për veshjet dhe gjërat e tjera të nevojshme. “Me fondet e mbledhura nga ata dhe kolegët e tyre, arritën të blejnë edhe një dron”, shpjegon Nina. Megjithatë, ai hasi në probleme me autoritetet lokale në Bolgrad:

“Ne iu drejtuam atyre me një kërkesë për ndihmë konkrete. Djemtë kanë nevojë për dronë, makina, pajisje të tjera. Ne pyetëm kryetarin dhe përgjigja ishte se ata nuk kanë ndërmend të blejnë gjëra të tilla, pavarësisht se ata kanë fonde, sepse një përqindje shumë e madhe nga rroga e djemve tanë shkon në bashki. Prandaj ne mbështetemi vetëm te njerëzit që kuptojnë se çfarë na duhet.”

Në jetën e saj të përditshme jashtë vullnetarizmit, gruaja është mësuese në Bolgrad, ku mëson edhe fëmijët e kopshtit. Shumë prej tyre nuk mund të ambjentohen dhe mezi i durojnë njoftimet për sulme ajrore, megjithëse venstrehimet janë të pajisura me gjithçka të nevojshme për një proces arsimor të plotë, ka muzikë, lodra dhe vizatime... Por me luftën nuk mund të mësohesh, ajo e “ha” humanizmin dhe shpresën!

Lexoni më tepër:

• Mësuese nga Ukraina: Është detyra jonë të mos e ndërpresim lidhjen me nxënësit tanë në mbarë botën
  

• Andrej Nikollov: Ukraina, siç ishte në vitin 2021 dhe më parë, nuk është më

• Bullgarët kanë frikë nga lufta në Ukrainë dhe në Lindjen e Mesme

• Ukrainas dhe bullgarë qëndruan krah për krah kundër agresionit rus në Ukrainë

• Arti në kohë lufte

Përgatiti në shqip: Kostandina Bello