Sot, 7 qershori, u caktua nga Kisha si një nga ditët e veçanta të vitit kishtar, në të cilën ne drejtojmë lutje për faljen e mëkateve dhe qetësimin e shpirtrave të të dashurve tanë të ndjerë, të krishterë ortodoksë. Kjo është arsyeja pse ne i quajmë këto ditë "Dita e të Gjithë Shpirtrave" ose "Për Shpirtrat".
Në kalendarin e Kishës Ortodokse Bullgare, Dita e të Gjithë Shpirtrave bie gjithnjë të shtunave para Kreshmës së Madhe të Pashkëve, para Rëshajëve dhe para Ditës së Kryeengjëllit Mihaill. Në këto ditë, në çdo kishë mbahet një liturgji për prehje dhe një shërbesë e përgjithshme përkujtimore. Besimtarët shkojnë në kishë, shkruajnë emrat e të ndjerëve dhe i luten Zotit, që shpirtrat e tyre të pushojnë "në një vend të ndritshëm, në një vend me bar, në një vend të freskët, ku nuk ka dhimbje, hidhërim dhe psherëtimë".
Dita e të Gjithë Shpirtrave para ditës së Rrëshajëve ose Dita E Pesëdhjetë pas Ngjalljes së Krishtit quhet nga populli ynë E Shtuna e Qershive. Emrin e mori nga përkimi me periudhën e pjekjes dhe vjeljes së qershive – një nga frutat më joshëse të kësaj kohe të vitit. Kjo është e shtuna e dytë e madhe për të vdekurit gjatë vitit, në të cilën besimtarët nderojnë të ndjerët e tyre. Në këtë ditë, kambanat e kishave bien me tinguj mortorë – zëri i tyre i matur dhe i trishtuar kujton kujdesin dhe kujtimin për të vdekurit. Duke vizituar vendet e prehjes së të dashurve të tyre të ndjerë, vajtuesit i pastrojnë ato, ndezin qirinj, vendosin lule, derdhin verë mbi varre dhe i tymosin me temjan. Gruri i zier përgatitet dhe çohet në kishë dhe në varreza, si shprehje e besimit në ringjallje. Ushqimi që sillet në varreza shpërndahet me fjalët: "Zoti të faltë".
Redaktoi: Еlena Karkallanova
Përgatiti në shqip dhe publikoi: Svetllana Dimitrova
Foto: arkiv
Të Premten e Madhe, Kisha kujton vuajtjet e mëdha të Jezu Krishtit, i cili me dëshirë të vet pranoi të gjykohej, të fshikullohej, të pështyhej, të poshtërohet, të rrihej me shuplaka dhe të shfaqej para popullit me mantelin për fyerje, me një..
Atë ditë, Shpëtimtari organizoi darkën tradicionale të Pashkës për popullin hebre në shtëpinë e një banori të Jerusalemit. Përpara darkës, si shprehje respekti, Ai lau këmbët e apostujve dhe tha: “Unë erdha për të shërbyer, jo që të më shërbejnë” ...
Të Mërkurën e Madhe kujtohet një nga ngjarjet e fundit para vuajtjeve shpëtimtare të Birit të Zotit për njerëzimin. Në pendimin e saj të sinqertë, një mëkatare arriti të hynte në shtëpinë ku po qëndronte Krishti dhe, duke dashur të tregonte..