Një nga shkrimtaret bullgare më të lexuara pikturon një imazh të idealizuar të mësuesve bullgarë jashtë vendit. Gjatë vizitave të shpeshta në qendrat arsimore, i sheh ata si “ndriçues,” “njerëz me dritë shpirtërore, të cilët ndërtojnë shpirtin e tyre brenda nxënësve.” Prandaj edhe hap shpirtin e saj për njerëzit që e kanë përqafuar si mision detyrën që nëpërmjet gjuhës bullgare, historisë, kulturës, ta afrojnë Bullgarinë pranë fëmijëve dhe ata ta ndiejnë më afër, të dëshirojnë ta njohin.

Pikërisht në shkollën e Parisit u zhvillua ceremonia zyrtare ku u shpërblyen fituesit e konkursit ndërkombëtar letrar “Pena magjike” me pjesëmarrjen e fëmijëve dhe të rinjve nga tetëmbëdhjetë vende. Ndjenja prekëse, sipas kryetares së jurisë Zdravka Evtimova, krijojnë ngrohtësinë e fjalëve në krijimet e tyre.

“Të rinjtë e ndiejnë Bullgarinë si një vend ku magjia realizohet, ku njeriu – mjafton të jetë i ndershëm dhe trim – mund t’i realizojë ëndrrat e veta. Kishte tregime për magjistarë të mirë, kishte tregime për Rodopet, të cilat më mbetën në zemër, kishte edhe një poezi nga 9-vjeçarja Margarita, e cila thotë: “Vjeshta u rrotullua si portokall nga prehrri im. Ju lutem, pemë, mos shushuritni!” Kishte gjëra aq të sinqerta dhe të bukura, sa më ishte e vështirë të veçoja më të mirët. Dhe kur po i dorëzoja çmimet, fëmijët dridheshin nga gëzimi.”

Gëzim të madh ndien edhe Zdravka Evtimova, duke qenë pjesë e jurisë në konkursin rinor të Radios Kombëtare Bullgare për ese për bullgarët nga Ukraina dhe Moldavia: “Por burimi i këtij gëzimi ishte ndryshe – pashë përgjegjësinë e bullgarëve, të cilët kishin studiuar në mënyrë të detajuar jetën e Vasil Levski, Hristo Botevit, Rajna Knjagija.” Në të, pjesëmarrësit duhej t’i përgjigjeshin pyetjes: “Me cilën figurë historike do të dëshironin të bisedonin, çfarë pyetjesh do t’i bënin asaj?”

“Sikur jo bisedë, por një lumë besimi, lumë ëndrrash rrjedh mes atij që shkruan dhe figurës historike – shton shkrimtarja. – Ajo që i bashkon të dy konkurset është se në ndërgjegjen e njerëzve që shkruajnë jashtë Bullgarisë, vendi ynë shkëlqen nga mirësia dhe në të mund të arrihet gjithçka. Natyrisht, ky imazh është në një shkallë të lartë i idealizuar, por njeriu me një shpirt të tillë, që ndien dashuri ndaj Bullgarisë, nuk do të trembej para vështirësive këtu. Përkundrazi, kur shpirti përballet me sfida, ai bëhet më i fortë, më i pathyeshëm dhe atëherë fitorja gjithmonë arrihet. Por me siguri nuk është e lehtë, sepse hapat drejt fitores janë në të vërtetë hapa drejt ndërtimit të karakterit. Dhe këta njerëz e ndërtojnë karakterin e tyre me krijimet që shkruajnë dhe, nëse vijnë tek ne, jam e bindur se do të gjejnë mënyrë jo vetëm të përshtaten, por edhe të kapërcejnë vështirësitë.”

Kureshtje ndaj Bullgarisë, mall për t’i përjetuar përsëri emocionet e fëmijërisë dhe për të përjetuar dashurinë e parë, dëshirë për të kontrolluar vërtetësinë e historive të mbyllura ndërmjet kopertinave të librave – të gjitha këto i gjen Zdravka Evtimova në pyetjet e bashkatdhetarëve dhe të të huajve në takimet e shumta me adhurues jashtë vendit.

“Për bullgarët jashtë vendit, Bullgaria vazhdon të jetë një ilaç i mirë, prekja me fjalët bullgare zgjon jo vetëm kujtime, por edhe dëshirën për të bërë diçka për vendin tonë – thotë ajo. – Të huajt thjesht duan të vijnë dhe të krahasojnë ndjesitë që u jep letërsia me realitetin.”

Foto: SofiaPress, Shkolla Bullgare “Ivan Vazov” në Paris, Shkolla Kombëtare Bullgare “Strehë Atdheu” – Qipro, Facebook/Bci London