Εδώ και 7 χρόνια η Βουλγαρία είναι ισότιμο μέλος της Ευρωπαίκής Ένωσης. Για να μπορούμε να απαντήσουμε στην ερώτηση τι αποκομίζουμε και τι μας κοστίζει η πλήρης συμμετοχή, πρώτα πρέπει να ερωτηθούμε τι περιμέναμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και αν τελικά το λάβαμε.

Όταν προετοιμαζόμασταν για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μιλούσαμε, ότι θέλουμε να βρεθούμε στην "σωστή λέσχη" ως αντίθετη του ολοκληρωτικού καθεστώτος. Άλλο όνειρο της βουλγαρικής κοινωνίας ήταν να προσχωρήσουμε στην "Λέσχη των πλουσίων και των αναπτυγμένων".

"Νομίζω, ότι ακόμη είμαστε υπέρογκα προσεκτικοί στην ένταξή μας", λέει η Ίγκριντ Σίκοβα, καθηγήτρια ευρωπαϊκών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Σόφιας. "Και μάλιστα, θα έλεγα, συνεσταλμένοι. Και ακόμη λόγω της σύμπτωσης της οικονομικής κρίσης με την ενσωμάτωσή μας, οι καρποί, που μαζεύουμε, δεν είναι από τους πιο γλυκούς. Πολύ σημαντικό είναι το γεγονός, ότι με την ένταξή μας στην ένωση λάβαμε "θέση και μικρόφωνο" - αυτό δεν το εκτιμάμε πάντα. Συνήθως βάζουμε στην πρώτη θέση τα ευρωπαϊκά ταμεία, την δυνατότητα για ταξίδια. Αλλά μέσω της θέσης και του μικροφώνου μπορούμε να εκφράζουμε την γνώμη μας, να υπερασπίζουμε τα συμφέροντά μας. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό".

"Τι απολογισμό μπορούμε να κάνουμε;" - αναζητεί την απάντηση η Λιουμπόβ Παναγιότωβα, διευθύντρια του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου στην Σόφια. "Όπως λένε όλοι, δυστυχώς δεν ζούμε καλύτερα. Αισθανόμαστε εξιλαστήριο θύμα από πολλές απόψεις.  Ίσως ως μεγάλο βαθμό εμείς φταίμε, για το ότι δεν εκπληρώσαμε το ευρωπαϊκό μας όνειρο. Αλλά ελπίζω, ότι παρ' όλα αυτά, σιγά σιγά η νέα γενιά, που αισθάνθηκε τα οφέλη από τα προγράμματα Εράσμους και τις δυνατότητες για ταξίδια, θα επαληθεύσει αυτό το όνειρο. Τότε η Βουλγαρία θα βρει την αντάξια θέση της στην Ευρωπαϊκή Ένωση".

"Η Βουλγαρία συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν χώρα, που διαπραγματεύεται ακόμη με την Ευρωπαϊκή Ένωση", είναι η γνώμη του πολιτιολόγου Βλαντιμίρ Σόποφ, αναλυτή στις ευρωπαϊκές υποθέσεις. "Το μεγαλύτερο, που κατορθώσαμε να πετύχουμε αυτά τα χρόνια, είναι να υιοθετήσουμε τις διοικητικές τεχνικές κατά την εναρμόνιση της νομοθεσίας μας με την ευρωπαϊκή. Ακόμη δεν έχουμε μάθει να αναλύουμε τις ευρωπαϊκές πολιτικές, για να μπορούμε να συμμετέχουμε σ" αυτές. Δεν κατορθώσαμε να αλλάξουμε την στάση μας απέναντι σε θέματα, όπως η διαφθορά και η οργανωμένη εγκληματικότητα. Δεν μπορέσαμε και να αναλάβουμε ευθύνη για την περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, τα Βαλκάνια, την Παρευξείνια περιοχή.  Με την προσχώρηση της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας υπήρχαν προσδοκίες οι δύο αυτές χώρες να παίξουν πιο δραστήριο ρόλο στις αλλαγές της περιοχής".

"Όσον αφορά την κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτή τη στιγμή, είναι πολύ δύσκολη", δηλώνει η καθηγήτρια Σίκοβα. "Αναρωτιόμαστε εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τα μέσα, που είναι απαραίτητα, για να διατηρήσει τις αξίες της, να προστατεύσει την οικονομία της από παρακμή. Μπορούμε, άραγε, να σώσουμε τον κόσμο από τρομοκρατία και πόλεμο; Η Ευρώπη πρέπει να προσπαθήσει να ξεπεράσει τις διαφωνίες και τις διαφορές. Η πραγματική ζωή μας προσφέρει πολλές και διάφορες προκλήσεις και πρέπει να έχουμε ισχυρό κίνητρο για πολιτική ένωση, χωρίς την οποία, κατά την γνώμη μου, είναι πολύ δύσκολο να προχωρήσουμε".