Ο Θεός ζει στον ουρανό με τους αγγέλους. Έχει μια μακριά λευκή γενειάδα, είναι σοφός με έχει καλό χαρακτήρα . Βλέπει τα πάντα και ξέρει τα πάντα. Αυτός φροντίζει τους ανθρώπους και την ευημερία τους. Αγαπάει και προστατεύει τους καλούς και δίκαιους, είναι αυστηρός με τους κακούς που ποτέ δεν αφήνει χωρίς τιμωρία. Η παροιμία λέει "Ο Θεός αργεί, αλλά δε λησμονεί". Ο Κύριος είναι κύριος χαρακτήρας σε πολλά δημοτικά τραγούδια, παραμύθια και θρύλους.

Στην αρχή ο Θεός συχνά κατέβαινε στη Γη για να διδάξει στους ανθρώπους πώς να βγάλουν το ψωμί τους. Έδειχνε στους ανθρώπους πώς να καλλιεργούν την γη, πώς να οργώνουν, να σπέρνουν και να μαζεύουν τη σοδιά. Έλεγε στις γυναίκες πώς να γνέθουν, να υφαίνουν σε αργαλειό, πώς να φτιάχνουν την φωτιά. Σύμφωνα με τις δοξασίες, μπορεί να ενανθρωπιστεί σε φτωχά ντυμένο γέρο χωρίς στέγη, ταξιδιώτη που ξενυχτάει σε ξένα μέρη που χτυπάει την πόρτα και αναζητά καταφύγιο. Το σπίτι όπου γίνεται δεκτός το ευλογεί, όπου του αρνηθούν την φιλοξενία είναι η κατάρα του. Ο λαός μας λέει ότι κάθε επισκέπτης, ακόμη και ο απλός ταξιδιώτης, θα πρέπει να φιλοξενηθεί και να του προσφέρουμε "ό, τι έδωσε ο Θεός". Σε μερικές ιστορίες ο Κύριος ζει σε εκείνο το μαγικό μέρος που είναι το τέλος της γης. Από εκεί μπορεί κανείς να ανέβει στον ουρανό, για να πάει στον Κύριο και από κει να επιστρέψει.

Μια δημοφιλής ιστορία μιλά για τρεις φτωχούς αδελφούς που δεν είχαν βιοπορισμό και δεν είχαν με τι να ζουν. Πήγαν στον Θεό να ζητήσουν την βοήθεια του. Στο δρόμο συνάντησαν έναν γέρο ντυμένο με κουρελιασμένα ρούχα, κάθισαν να ξεκουραστούν και να μιλήσουν μαζί του. Ο ίδιος τους ρώτησε προς τα πού πηγαίνουν, και ο μεγαλύτερος αποκάλυψε ότι ξεκίνησε για να ζητήσει από τον Θεό ένα κοπάδι πρόβατα για να κάνει γαλακτοκομείο. Εκεί κοντά είχε κοράκια, που ο γέρος μετέτρεψε σε πρόβατα. Ευτυχισμένος, ο μεγάλος αδελφός έμεινε για να φροντίζει το κοπάδι, ενώ τα άλλα δυο αδέλφια συνέχισαν τον δρόμο τους. Έτυχε πάλι να συναντιόσουν ένα γέρο. Ο ίδιος μετέτρεψε ένα βράχο σε μεγάλο σπίτι με ταβέρνα στο κάτω όροφο, ενώ την πηγή εκεί σε βρύση με δυο κρουνούς από τους οποίους έτρεχε κρασί και ρακί. Έτσι ο δεύτερος αδελφός έλαβε τη πολυπόθητη ταβέρνα. Ο μικρότερος έμεινε μόνος του, αλλά συνέχισε τον δρόμο του. Λίγο πριν φτάσει στο τέλος της γης μπροστά του είδε ένα χωράφι με σιτάρι. Όμορφη κοπέλα, θέριζε το σιτάρι, τραγουδώντας. Ξαφνικά εμφανίστηκε ένας τρίτος γέρονταςκαι τον ρώτησε τι θα ζητήσει από τον Θεό. Ο νεαρός άνδρας απάντησε ότι δεν θέλει πλέον τίποτα - μόνο μια τέτοια κοπέλα για να τον παντρευτεί και μαζί της να εργάζονται για να βγάζουν το ψωμί τους. Έτσι κι έγινε.
Πέρασαν χρόνια. Ο Κύριος (επειδή ακριβώς τον Ίδιον συνάντησαν τα αδέλφια) αποφάσισε να δει τι έχουν κάνει με τα δώρα που τους έδωσε. Και πάλι με κουρελιασμένα ρούχα, ο Θεός πήγε στο βοσκό και του είπε ότι είναι πολύ πεινασμένος και ζήτησε λίγο βούτυρο και τυρί. Ο άνθρωπος τον έδιωξε με πικρά λόγια. Το κοπάδι και πάλι έγινε ένα σμήνος από κοράκια, και ο βοσκός σε φτωχό άτομο. Το ίδιο συνέβηκε και με τον ταβερνιάρη - αρνήθηκε να δώσει τροφή και στέγη στον Κύριο και έτσι έχασε την ταβέρνα και βρέθηκε μόνος του δίπλα στον βράχο με το πηγάδι. Ο νεότερος αδελφός ζούσε φτωχά με την οικογένεια του, αλλά σε ειρήνη και αγάπη. Συνάντησαν τον ταξιδιώτη με ψωμί και αλάτι ακόμα έφτιαξαν το τζάκι για να ζεσταθεί. Σε αντάλλαγμα τους έδωσε ένα τεράστιο σπίτι και πλούτο.

Στα δημοτικά τραγούδια, συχνά συναντιέται το μοτίβο: "Κάθισε ο Κύριος να δειπνήσει με όλους τους αγίους". Συνήθως κάθε φορά κάποιος καθυστερεί, και όταν φτάνει, εξηγεί γιατί. Σε διαφορετικές παραλλαγές ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ως παράδειγμα περίμενε να πάρει την ψυχή κάποιου, ο Άγιος Νικόλαος έχει βοηθήσει ανθρώπους στην θαλασσοταραχή και ούτω καθεξής. Σύμφωνα με τα λαϊκά κείμενα, εκτός σε δείπνο, ο Κύριος μαζεύει τους αγίους για να χτίσουν ένα μοναστήρι για να σκάψουν το αμπέλι του.

Έχει ένα ουράνιο καθρέφτη, στο οποίο βλέπει τι συμβαίνει στην Γη. Από τα μάτια του δεν μπορούσε να ξεφύγει καμία ανθρώπινη αμαρτία. Σύμφωνα με το θρύλο, οι ψυχές των νεκρών πηγαίνουν πρώτα στον Κύριο και ο ίδιος κρίνει πού να πάνε - στην κόλαση ή στον παράδεισο. Οι Μοίρες που καθορίζουν τη μοίρα του κάθε ατόμου είναι κάτω από την κυριαρχία του.

Όταν ξεκινήσουν στους νεογέννητους, οι Μοίρες πρώτα έρχονται στον Κύριο και ο ίδιος τους δίνει οδηγίες για το πώς να καθορίσουν τις τύχες των ανθρώπων. Υπό την ηγεσία του Θεού είναι οι ασθένειες και φυσικές καταστροφές για να τιμωρηθεί τους ανθρώπους για κάθε γήινη αμαρτία ή να δοκιμάσει την πίστη των χριστιανών. Και δεν κάνει διάκριση ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, νέους και ηλικιωμένους. Βλέπει μόνο τι άνθρωποι είναι. Έτσι, ο λαός μας λέει: "Όταν ο Κύριος σε ταΐζει δεν ρωτάει ποιανού είσαι".

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα