Στις 21 Νοεμβρίου η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τα Εισόδια της Παρθένου Μαρίας, που αργότερα κατά το χριστιανικό δόγμα γίνεται Θεοτόκος, στο ναό της Ιερουσαλήμ. Αρχαία κείμενα μαρτυρούν πως η Παναγία ήταν 3 χρονών όταν οι γονείς της την πήγαν στο ναό για να καλλιεργηθεί η πίστη της και η αγνότητά της, ενόσω ετοιμάζεται για την αποστολή της. Η σημερινή μέρα ορίζεται από την εκκλησία και σαν Ημέρα της Χριστιανικής Οικογένειας και της Χριστιανικής Νεολαίας.

Σαν σήμερα πριν 2 000 χρόνια ολόκληρη η οικογένεια της Παναγίας βιώνει μια μεγάλη χαρά, λέει ο καθηγητής Θεολογίας, Ιβάν Ζέλεφ. Οι γονείς της αφιερώνουν το παιδί τους στο Θεό, ενώ η ίδια η Παρθένος αφιερώνεται στο μεγαλύτερο λειτούργημα – να γίνει «της αχώρητου φύσεως χωρίον», δηλαδή όπως λέμε στους ύμνους «να χωρέσει μέσα της τον Λόγο τον αχώρετο, το Σύμπαν το δημιουργικό, τον Άρχοντα των Αγγέλων». Αυτή η γιορτή επικεντρωνόταν στα παιδιά, αλλά μετά το 1944 όταν στέρησαν από την Εκκλησία τον παιδαγωγικό της ρόλο η γιορτή έμεινε μόνο για την Χριστιανική Οικογένεια. Σήμερα ξανά μπορούμε να στραφούμε στα παιδιά, στο μέλλον της κοινωνίας. Οι γονείς είναι αυτοί που ωθούν τα παιδιά προς τον Ναό για να μεγαλώνουν με θάρρος και σοφία. Είναι κρίμα για όσους δεν συνειδητοποιούν αυτή τους την υποχρέωση. Οι γονείς πρέπει να δείχνουν αγάπη και φροντίδα προς τα παιδιά τους, να δείχνουν κατανόηση προς τα προβλήματά τους και να τους δίνουν παράδειγμα. Η συμβολή των δασκάλων και των πνευματικών δεν αντικαθιστά το ρόλο των γονέων. Από την άλλη, η διαμονή στο Ναό είναι άκαρπη αν το παιδί δεν μάθει την αγιοσύνη, η οποία μόνο μέσω των μυστηρίων είναι εφικτή. Τα Βαφτίσια ονομάζουμε «εισόδιο μυστήριο» γιατί αυτή είναι η είσοδος του παιδιού στην εκκλησία, αλλά αυτό δεν μας κάνει Χριστιανούς, μόνο μας δίνει τη δυνατότητα να γίνουμε τέτοιοι. Γινόμαστε Χριστιανοί μόνο όταν δεχόμαστε τη χριστιανική πίστη και αποφασίζουμε να εφαρμόζουμε την χριστιανική ηθική, έτσι ώστε να ετοιμάσουμε τις ψυχές μας για την αιωνιότητα. Ο Χριστιανικός γάμος είναι μια υπόσχεση, ένας όρκος μπροστά στο Θεό για αγάπη και πίστη, για αυτοθυσία κατά το παράδειγμα του Ιησού που έδωσε τη ζωή του για τους ανθρώπους. Αυτά τα μυστήρια μας θέτουν μπροστά σε δύσκολες λογικές και συναισθηματικές αποφάσεις. Αν δεν έχουμε φτάσει στην συνειδητοποίηση πως πρέπει να ζούμε κατά τους κανόνες της Εκκλησίας είναι καλύτερα να μην βάζουμε τέτοιο βάρος στους ώμους μας. Όσοι όμως στέκονται υπεύθυνα στην Βάπτιση και στο Γάμο θα επιβραβευτούν από τον Μεγαλοδύναμο όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου.

Σε κάποιους ναούς υπάρχουν κατηχητικά και διαλέξεις τις Κυριακές, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Από την άλλη τον τελευταίο καιρό αναγεννιέται η παράδοση οι άνθρωποι να πηγαίνουν στη λειτουργία, να παντρεύονται στην εκκλησία και να βαφτίζουν τα παιδιά τους.

Αυτή η αναγέννηση έχει να κάνει με το τέλος της εποχής της τρομοκρατίας, λέει ο καθηγητής Ζέλεφ. Την Βουλγαρία μισό αιώνα κυβερνούσε μια αθεϊστική εξουσία, η οποία προσπαθούσε να κρατά τους ανθρώπους υποταγμένους μέσω του φόβου. Η σχέση με το Θεό δεν είναι μόδα, δεν είναι πλουσιοπάροχες τελετές και ακριβά νυφικά, δεν είναι κάτι που κάνουμε, γιατί έτσι κάνουν οι άλλοι ή γιατί έτσι γίνεται συνήθως. Στη σχέση μας με το Θεό δεν έχουμε άδειες και διακοπές, πρέπει να είμαστε τακτικοί και να μην αφήνουμε την ψυχή μας πεινασμένη και διψασμένη. Να της δίνουμε την πνευματική τροφή που έχει ανάγκη και να πίνουμε το ζωντανό νερό που μας δίνει ο Ιησούς. Όταν ζούμε ενάρετα μέσα σε μια χριστιανική κοινωνία πιστών αυτό φαίνεται από μακριά και όπως είναι ωφέλιμο για μας δείχνει το δρόμο και σε άλλους.

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα

Φωτογραφίες: αρχείο