Στις 21 Νοεμβρίου – Ημέρα που η  Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας - ΒΟΕ, τιμά τα Εισόδια της Παναγίας οι πιστοί γιορτάζουν την Ημέρα της Χριστιανικής Οικογένειας. Αυτή η μέρα επίσης είναι αφιερωμένη στους νέους που διψούν για μάθηση και μόρφωση. Οι οικογένειες πηγαίνουν στην εκκλησία όπου η λειτουργία είναι αφιερωμένη στην Θεοτόκο που πέρασε την παιδική της ηλικία σε ναό μαθαίνοντας να είναι ταπεινή και να υπηρετεί το Θεό.

Η γιορτή αυτή καθιερώθηκε στην Βουλγαρία το 1929 και στόχο έχει να επισημαίνει στους γονείς τις πνευματικές τους υποχρεώσεις προς τα παιδιά τους. Περίπου έναν αιώνα αργότερα στις εκκλησίες αυτήν την μέρα συνεχίζουν να συρρέουν οικογένειες που τηρούν τις χριστιανικές παραδόσεις. Μεταξύ αυτών είναι η Σύλβια και ο Ασπαρούχ Τσβετάνοβι από την Σόφια οι οποίοι χάρη στην αγάπη τους προς τον Θεό καταφέρνουν να αντέξουν τις προκλήσεις του σύγχρονου κόσμου.

«Οι καιροί είναι δύσκολοι, λέει η Σύλβια Τσβετάνοβα. Πολλοί άνθρωποι είναι άρρωστοι και βασανίζονται. Μερικοί από αυτούς τους ανθρώπους πεθαίνουν. Κανείς δεν μπορεί να αντέξει τα βάσανα και να περάσει ήρεμα στην άλλη διάσταση αν δεν έχει πίστη στον Θεό, αν δεν βασίζεται σ’ Εκείνον. Η πίστη δίνει δύναμη στην ψυχή, κρατάει το πνεύμα ακμαίο, μας κρατάει ψύχραιμους ότι κι αν συμβαίνει. Την ηρεμία όταν τα πράγματα δεν είναι καλά μόνο ο Θεός μπορεί να μας την δώσει. Όπου υπάρχει πίστη δεν υπάρχει φόβος. Ο στόχος της χριστιανικής οικογένειας είναι να μάθει τα παιδιά να πιστεύουν στην καλοσύνη, στην αγάπη, να έχουν ευσπλαχνία και να φροντίζουν τον πλησίον τους. Στην εποχή της πανδημίας δεν σταματάμε να ψωνίζουμε σε ηλικιωμένους, να δωρίζουμε παιδικά ρούχα, να δίνουμε φαγητό στους πεινασμένους».

«Οι σχέσεις στην χριστιανική οικογένεια έχουν στόχο να δείξουν στα παιδιά όχι μόνο ότι πρέπει να είναι καλά αλλά και ότι πρέπει να υπερασπίζονται τις χριστιανικές αξίες, λέει ο Ασπαρούχ. Μαθαίνουν να προσεύχονται για να έχουν μια ζωντανή σχέση με τον Δημιουργό και να βλέπουν καθημερινά την απάντησή Του στα αιτήματά μας και την φροντίδα Του για τις ανάγκες μας. Όσα ξέρουμε για τον κόσμο και τον εαυτό μας μέσα από την σχέση μας με τον Θεό μας κάνει πιο δύσκολα θύματα χειραγώγησης».

Ο Μαρτίν Ράλτσεβσκι είναι συγγραφέας σύγχρονης χριστιανικής βιβλιογραφίας. Ταυτόχρονα είναι πατέρας τριών παιδιών.

«Η ανατροφή των παιδιών μέσα στις εκκλησιαστικές παραδόσεις δίνει καρπούς αργότερα στην ζωή τους, λέει εκείνος. Το να εξομολογηθείς τις αμαρτίες σου (τα λάθη σου), το να μεταλάβεις (να λάβεις συγχώρεση), το να παρακολουθείς την εκκλησιαστική ζωή, το να ακούς το κήρυγμα και να συζητάς με ιερωμένους, επιδρούν θετικά στα παιδιά που μαθαίνουν να έχουν κριτική σκέψη και να μην εμπιστεύονται «τυφλά» κάθε νέα μόδα που συχνά έρχεται σε ρήξη με την αγνότητα και την διαύγεια αλλά και με τους Νόμους του Θεού (με τους φυσικούς νόμους). Οι χριστιανοί από την άλλη μαθαίνουν να εμπιστεύονται το Θεό στο να τους κάνει καλούς γονείς και βρίσκουν παρηγοριά κοντά Του όταν αισθάνονται ότι δεν τα καταφέρνουν τόσο καλά. Ο Θεός είναι το καταφύγιό τους κι όταν δεν είναι ευχαριστημένοι από τα παιδιά τους ή φοβούνται για το μέλλον τους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε να προσευχόμαστε».

Ο σημερινός κόσμος είναι εξαιρετικά υλιστικός και οι άνθρωποι δεν τιμούν ιδιαίτερα τον γάμο σαν θεσμό.

«Δυστυχώς αυτό οφείλεται κυρίως στους άντρες, λέει ο κύριος Ράλτσεβσκι. Κάθε γυναίκα θέλει να παντρευτεί, να αισθάνεται αγαπημένη, σεβαστή και επικυρωμένη. Ειδικά αν αγαπάει τον άντρα που της κάνει πρόταση γάμου δεν υπάρχει περίπτωση να αρνηθεί να συνδέσει την ζωή της μαζί του και να του γεννήσει παιδιά τα οποία να έχουν γονείς οι οποίοι να αγαπιούνται, να σέβονται και να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον. Δυστυχώς όμως οι άντρες σήμερα είναι αδύναμοι και αμφιβάλλουν για τον εαυτό τους. Δεν τολμούν να δεσμευτούν και να αφοσιωθούν στον ρόλο τους σαν σύζυγοι και γονείς. Η συμβίωση όμως σε ερωτικές σχέσεις που αποφεύγουν τις γονεϊκές ευθύνες ή που είναι ανεύθυνες απέναντι στην επόμενη γενιά δεν είναι ευλογημένες. Ο στόχος της χριστιανικής οικογένειας δεν είναι υποχρεωτικά η γέννηση παιδιών (υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να έχουν παιδιά) αλλά η δημιουργία ενός ανθεκτικού ζευγαριού που να είναι η βάση για την δημιουργία μιας μεγάλη οικογένειας της οποίας τα μέλη να αγαπιούνται μεταξύ τους». 

Στην Βουλγαρία εδώ και δεκαετίες η γεννητικότητα μειώνεται.

«Οι άνθρωποι αισθάνονται όλο και πιο αδύναμοι σε σχέση με την δημιουργία απογόνων, λέει ο συγγραφέας θεολόγος. Ο κοσμικός στόχος του να γεννήσεις παιδιά δεν είναι απλά να δώσεις ζωή και να εκτελέσεις το χρέος σου στο γένος και την ανθρωπότητα. Οι κοινωνικές επιταγές και οι απαιτήσεις γίνονται όλο και μεγαλύτερες. Πρέπει να τους εξασφαλίσεις μια άνετη ζωή, πρέπει να τα σπουδάσεις στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, πρέπει να βρουν συντρόφους που να ανήκουν σε υψηλότερη κοινωνική τάξη. Οι άνθρωποι έχουν άπειρες φοβίες οι οποίες κυβερνούν την ζωή τους. Ο χριστιανός όμως δεν φοβάται την επόμενη ημέρα, γιατί ξέρει πως ο Θεός ελέγχει τα πάντα και φροντίζει για τους πιστούς».

Ο Μρτίν Ράλτσεβ κάνει συχνά εκκλήσεις προς τους Βουλγάρους να γεννούν περισσότερα παιδιά για να λυθούν δημογραφικά θέματα όπως η υπογεννητικότητα και η γήρανση του πληθυσμού. Το βιβλίο του «Το νόημα της ζωής» προκάλεσε πολλές κοινωνικές συζητήσεις που αφορούσαν επίσης το θέμα της στειρότητας και της υιοθεσίας. Εκείνος όμως είναι σίγουρος πως «αν μια χριστιανική οικογένεια επιθυμεί να μεγαλώνει ένα ή περισσότερα παιδιά ο Θεός πάντα βοηθά αυτό να συμβεί».

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα