Το Μπρατσίγκοβο δεν είναι ανάμεσα στα δημοφιλή μας τουριστικά αξιοθέατα, γι’ αυτό όταν το επισκεφθεί κανείς για πρώτη φορά, εντυπωσιάζεται από τα όμορφα σπίτια και τη διατηρημένη αναγεννησιακή ατμόσφαιρά του. Η μικρή πόλη βρίσκεται στους πρόποδες της Ροδόπης μέσα σε κήπους οπορωφόρων και τριαντάφυλλων. Αυτά τα εδάφη είναι αρχαία, διαποτισμένα με ιστορία, γεμάτα ευρήματα από διαφορετικές εποχές.

Στα περίχωρα του χωριού Ραβνογκόρ, για παράδειγμα, βρέθηκαν 20 τάφοι περίπου του 4^ου – 2^ου αιώνα προ Χριστού. Σε έναν από τους τύμβους ανακαλύφθηκε και ο περίφημος Θησαυρός του Ραβνογκόρ. Ο θησαυρός αποτελείται από 9 ασημένια αντικείμενα με επιχρύσωμα. Ο θησαυρός εκτίθεται στο Ιστορικό Μουσείο του Πάζαρτζικ, όταν δεν ταξιδεύει στο εξωτερικό. 

Και τι να πούμε για τους μεγαλίθους κοντά στο χωριό Ζρέμπιτσκο, που είναι αρχιτεκτονική διατηρητέα; Ο τουριστικός σύλλογος του Μπρατσίγκοβο έκανε σήμανση του οικολογικού μονοπατιού που καταλήγει στους μεγαλίθους πλάι στο χωριό. Το μονοπάτι περνά από την κορυφογραμμή του βουνού πάνω από τον υδατοφράκτη «Βάτσα».

Το Μπρατσίγκοβο όμως δεν είναι μόνο όμορφες θέες και απομεινάρια από την αρχαιότητα. Είναι μία από τις ηρωικές πόλεις της Εξέγερσης του Απρίλη του 1876.

«Στο Ιστορικό Μουσείο φυλάσσεται το μόνο αυθεντικό κερασένιο κανονάκι της Εξέγερσης του Απρίλη, καθώς και η σημαία των επαναστατών και η στολή του αρχηγού τους Βασίλ Πετλέσκοφ(1845 г. – 1876), ο οποίος έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια των μαχών για την απελευθέρωση της πόλης και των γύρω χωριών. Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης οι κάτοικοι της πόλης του έχτισαν μνημείο στο σημείο, όπου σκοτώθηκε. Έχουμε ειδικό αναμνηστικό πάρκο «Απρίλτσι», στο σημείο των χαρακωμάτων για την προστασία της πόλης», λέει η Μαρία Πισταλόβα του Δήμου Μπρατσίγκοβο. 

Η πόλη είναι καλύτερα γνωστή για την αρχιτεκτονική σχολή της, που εμφανίστηκε ήδη κατά την Οθωμανική Κυριαρχία. Κάποτε οι ντόπιοι ήταν ανάμεσα στους καλύτερους οικοδόμους στα σύνορα της αυτοκρατορίας. «Είχαν σφραγίδα και ειδική γλώσσα, και οι λέξεις της γλώσσας τους έχουν διασωθεί σε ειδικό βιβλίο, το οποίο φυλάσσεταιστο Μουσείο της Οικοδομικής και Αρχιτεκτονικής Σχολής του Μπρατσίγκοβο στο Σπίτι της οικογένειας Ποπόφ», εξηγεί η Μαρία Πισταλόβα. Στο παλιό μέρος της πόλης έχουν διασωθεί μοναδικά υποδείγματα της εποχής αυτής. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει το μνημειώδες κτήριο του σημερινού Πολιτιστικού Συλλόγου, ο οποίος έχει μετατραπεί σε έμβλημα του Μπρατσίγκοβο. 

«Σχεδόν όλοι οι εμβληματικοί ναοί μας από την περίοδο της Οθωμανικής Κυριαρχίας είναι έργο τους. Όπως Η Εκκλησία της Αγίας Μαρίνας στο Πλόβντιβ, οι Εκκλησίες της Αγίας Κυριακής στο Μπατάκ και τη Σόφια κλπ. Οι οικοδόμοι μας συμμετείχαν στην αποκατάσταση της Μονής της Ρίλα μετά την πυρπόλησή της, έχτισαν τα διασημότερα σπίτια στο παλιό Πλόβντιβ, το Κάρλοβο, το Καλόφερ… Το ενδιαφέρον είναι ότι στο παρελθόν οι οικοδόμοι του Μπρατσίγκοβο εργάζονταν στο Ντουμπρόβνικ και από εκεί, αργότερα, μετέφεραν το επάγγελμα και κάποιες ιδιαιτερότητες της αρχιτεκτονικής σχολής του Ντουμπρόβνικ σε βουλγαρικό έδαφος», συμπληρώνει η Μαρία Πισταλόβα.

Το ντόπιο καμάρι είναι η Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, η οποία ολοκληρώθηκε το 1833 από τον πρωτομάστορα Ατανάς «Νασέ Γκαρνέτο». Η εκκλησία ξεχωρίζει με το όμορφό του καμπαναριό ύψους 28 μέτρων – το πιο ψηλό στη Βαλκανική Χερσόνησο, το οποίο διαθέτει δύο καμπάνες και ρολόι.

Ανάμεσα στα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα της πόλης είναι το Σπίτι του Κάνεφ του 18^ου αιώνα, στο οποίο στεγάζεται το λαογραφικό μουσείο με καταπληκτική συλλογή, που παρουσιάζει την καθημερινότητα, τον βιοπορισμό, τα ενδύματα και τον πολιτισμό των κατοίκων του Μπρατσέρας.

Φωτογραφίες: Τ.Α. Μπρατσίγκοβο, Ιστορικό Μουσείο Πάζαρτζικ, Facebook /Брацигово новините, αρχείο, pzdnes.com

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα