Αρχίζει η Εβδομάδα της Διακαινησίμου ή αλλιώς Λαμπροβδομάδα. Την λέμε ακόμα Φωτεινή αλλά και Λευκή εβδομάδα

Οι Χριστιανοί χαιρετιούνται μεταξύ τους με την φράση «Χριστός Ανέστη» μέχρι την Πεντηκοστή όταν οι μαθητές του Χριστού έλαβαν το Άγιο Πνεύμα και ξεκίνησαν την αποστολική τους δράση ως ευαγγελιστές. Η Πεντηκοστή θεωρείται και η μέρα ίδρυσης της Χριστιανικής Εκκλησίας.

Η Ανάσταση του Χριστού είναι για τους Χριστιανούς η μεγαλύτερη και πιο τιμημένη γιορτή γιατί μας φέρνει το φως της Σωτηρίας και την διαφώτιση των ανθρώπων. Το νόημα της γιορτής είναι ότι οι άνθρωποι μπορούν ξανά να επιστρέψουν στον Παράδεισο, εφόσον δεχτούν τον Χριστό σαν Υιό του Θεού και Σωτήρα.

Από την Δευτέρα της Διακαινησίμου, την ημέρα μετά την Ανάσταση, αυτή η είδηση αρχίζει να ταξιδεύει ανά τον κόσμο και να δίνει ελπίδα στους ανθρώπους. 

Η μέρα της Φωτεινής Δευτέρας είναι αφιερωμένη σε όλους τους Απόστολους. 

Η Φωτεινή Τρίτη και η Φωτεινή Τετάρτη στην Παναγία, στον Άγιο Πρωτομάρτυρα Στέφανο και στον Άγιο Απόστολο Αντρέα. 

Η Φωτεινή Τρίτη αργότερα αφιερώθηκε και στον Άγιο Ραφαήλ, τον Άγιο Νικόλαο και την Αγία Ειρήνη, αγίους από την Λέσβο. Η Φωτεινή Πέμπτη είναι αφιερωμένη στους Αγίους Αποστόλους Ιωάννη και Ιάκωβο. Την Φωτεινή Παρασκευή τον Άγιο Απόστολο Πέτρο αλλά και είναι η γιορτή της Παναγίας ως Ζωοδόχου Πηγής, δηλαδή ως Θεοτόκος. 

Το Φωτεινό Σάββατο είναι αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή και αργότερα και στους Αγίους Κολλυβάδες Πατέρες ενώ η Φωτεινή Κυριακή είναι ουσιαστικά η Κυριακή του Απόστολου Θωμά που δυσκολεύτηκε να πιστέψει την είδηση της Ανάστασης του Χριστού και ζήτησε να Τον δει αναστημένο με τα μάτια του και να αγγίξει τις πληγές Του.

Στην αρχαία εκκλησία η Διακαινήσιμος Εβδομάδα ήταν η πρώτη του Εκκλησιαστικού έτους, που αρχή του θεωρείτο η Κυριακή της Ανάστασης. Από τη Διακαινήσιμο εβδομάδα αρχίζει να διαβάζεται στις εκκλησίες το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιον.

Μετά την Ανάσταση του Χριστού έγινε παράδοση κατά τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου προς την Κυριακή του Πάσχα να βαφτίζονται ομαδικά αυτοί που μόλις είχαν πιστέψει. Αυτό σήμαινε ότι γι’ αυτούς ξεκινούσε η πνευματική τους  ανακαίνιση. Σε ένδειξη αυτής της ανακαίνισης, αναγέννησης και πνευματικής καθαρότητας, οι νεοβαπτισμένοι έφεραν καθ΄ όλην την εβδομάδα λευκά ενδύματα και γι’ αυτό την αποκαλούμε «λευκή εβδομάδα». Ο Άγιος Αυγουστίνος χαρακτηρίζει αυτήν την ίδια εβδομάδα ως «οκτώ ημέρες των νεοφύτων» ή νεοβαπτισθέντων και νεοφώτιστων.

Κατά την Διακαινήσιμο εβδομάδα επιτρέπεται να τρώμε τα πάντα. Κατά τους παλαιότερους χρόνους ολόκληρη η εβδομάδα ήταν αργία από κάθε εργασία βάση του Κανόνα του Νικηφόρου του Ομολογητού. Οι επτά ημέρες της «Διακαινησίμου εβδομάδας» θεωρούνται ως «μία» ημέρα», όπως η Κυριακή του Πάσχα.

Σύμφωνα και με το τυπικό της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, καθ’ όλη τη Διακαινήσιμο εβδομάδα ο Ιερέας τελεί όλες τις ακολουθίες και τις πρωινές και τις Εσπερινές με ολόκληρη την ιερατική του στολή.

Οι πιστοί σύμφωνα με τον 66ο Κανόνα της Έκτης Οικουμενικής Συνόδου, πρέπει να γιορτάζουν τις μέρες αυτής της εβδομάδας με πνευματική ευφροσύνη, δηλαδή ψάλλοντας ψαλμούς και ύμνους αλλά όχι με χορούς και διασκεδάσεις. Όλη την εβδομάδα οι πιστοί πρέπει να συμμετέχουν στη λατρεία της Εκκλησίας, κοινωνώντας καθημερινά, ακόμα και αν την προηγουμένη ημέρα έχουν φάει μη νηστήσιμα φαγητά.

Κατά την Εβδομάδα της Διακαινησίμου μπορούμε να τρώμε κρέας και την Τετάρτη και την Παρασκευή. Ο πένθιμος χαρακτήρας της νηστείας δεν έχει θέση μετά την Ανάσταση του Χριστού.Οι πιστοί μετά την Ανάσταση ονομάζονται συνανεστημένοι.

Ειδικότερα στη Κωνσταντινούπολη η Διακαινήσιμος εβδομάδα εορτάζονταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια. Ο Αυτοκράτορας καλούσε του νεοφώτιστους καθώς και πτωχούς σε πλούσιο γεύμα, ενώ κατά την Φωτεινή Πέμπτη δέχονταν τον κλήρο προσφέροντας τιμητικό γεύμα στον Πατριάρχη και στους περί αυτόν. Πολλά και πλούσια δώρα διένειμαν οι Αυτοκράτορες σε επίσημες επισκέψεις που διενεργούσαν αυτή την εβδομάδα. Ακόμα απέλυαν από τις φυλακές κατάδικους για ελαφρά εγκλήματα.

Σε κάποιες περιοχές της Βουλγαρίας τη Δευτέρα της Διακαινησίμου οι νέοι συγκεντρώνονται σε κάποιο λιβάδι, στέκονται ο ένας απέναντι από τον άλλο και κυλούν μεταξύ τους κόκκινα αυγά. Το έθιμο είναι για προστασία από χαλάζια και για γονιμότητα.

Στα εορταστικά έθιμα αυτή την εβδομάδα ειδική θέση κατέχουν οι κούνιες, που επίσης έχουν ισχυρή προστατευτική και μαγική δύναμη. Το περιεχόμενο των τραγουδιών που ερμηνεύονται κατά το κούνημα και τον χορό, είναι αφιερωμένο στα μοτίβα για τον δράκο, τις νεράιδες, το ξεκλείδωμα του νερού, της γονιμότητας και των μελλοντικών γάμων.

Στα όρια μεταξύ του χειμώνα και της άνοιξης ο κόσμος υποδέχεται τη νέα αρχή, γιορτάζει την ανάσταση της φύσης, γιορτάζει την νιότη και την ομορφιά.