Το 1979 στη Βουλγαρία βγαίνει η 7 επεισοδίων τηλεοπτική σειρά  «Ο Φίλιο και ο Μάκενζεν»  των σκηνοθετών Ντιμίταρ Πετρόφ και Βλαντισλάβ Ικονόμωφ βάσει σεναρίου της Σβομποντά Μπατσβάροβα.

Οι περιπέτειες δύο αγοριών από μικρή επαρχιακή πόλη το 1944 κατά τις καλοκαιρινές διακοπές και η παρουσίαση δραματικών ιστορικών εξελίξεων  με το  αξιοζήλευτο χιούμορ των δημιουργών, αμέσως αρέσουν στο κοινό. Τις επόμενες δεκαετίες το σίριαλ γίνεται αγαπημένο έργο ολόκληρων γενιών βουλγαρόπουλων, ενώ η μουσική, που δημιουργήθηκε από τον Αλεξάνταρ Μπραζίτσοφ, μετατρέπεται σε αληθινή επιτυχία.

Ο σκηνοθέτης γεννήθηκε ένα έτος πριν από τα ιστορικά γεγονότα στη σειρά – την άνοιξη του 1943. Είναι απόγονος επιφανούς βουλγαρικού γένους από την Μακεδονία, εγγονός του δημοσιολόγου και μεταφραστή Ντιμίταρ Μπραζίτσοφ και γιός του ξακουστού δημοσιογράφου και συγγραφέα Χρίστο Μπραζίτσοφ. Το μουσικό του ταλέντο κληρονόμησε από τη μητέρα του – την Κάτια Σπιριντόνοβα, ένα μεγάλο αστέρι της βουλγαρικής όπερας το πρώτο ήμυσι του 20του αιώνα. Ο γιός της Αλεξάνταρ άρχισε να παίζει πιάνο στην ηλικία μόλις 5 χρονών και κατά τα μαθητικά του χρόνια συμμετείχε σε μαθητικά συγκροτήματα. Παρ όλο, που εκδήλωνε έντονο ενδιαφέρον για την κλασική μουσική, τελικά αποφοίτησε την  Ακαδημία Καλών Τεχνών με ειδικότητα εφαρμοσμένη γραφιστική. Ακόμη στην ηλικία 20 χρονών, όμως, άρχισε να γράφει μουσική. Ο Μπραζίτσοφ καθιερώθηκε ως συνθέτης κινηματογραφικής μουσικής και συνέβαλε στην δημιουργία πάνω από 100 ταινιών μυθοπλασίας, κινούμενων σχεδίων και τηλεοπτικών σειρών. Αργότερα έστρεψε την προσοχή του και στην ελαφρά μουσική και συνεργάστηκε με διάσημους τραγουδιστές. Δημιούργησε πάνω από 150 τραγούδια, ορχηστρικά έργα και μουσική για θεατρικές παραστάσεις. Έγινε γνωστός και σαν ενορχηστρωτής στον χώρο της ελαφράς μουσικής κατά την δεκαετία του 70 και του 80 του 20του αιώνα.

Το απλό αλλά εξαιρετικά γοητευτικό κύριο θέμα του Αλεξάνταρ Μπραζίτσοφ στη σειρά «Φίλιο και Μακένζεν» μετατρέπεται σε πρότυπο δημοφιλούς φωνητικής μινιατούρας χάρη στα συγκινητικά λόγια του ξεχωριστού ποιητή Μπογκομίλ Γκούντεφ (1935–1993), ο οποίος σίγουρα έχει παιδικές αναμνήσεις ακριβώς από το 1944 – τον χρόνο όπου εκτυλίσσεται η δράση της σειράς. Η πλούσια φαντασία του ποιητή μεταμορφώνει τη μελωδία του Μπραζίτσοφ σε ανάμνηση μιας μικρής γειτονιάς, όπου τρέχουν ξυπόλυτα πιτσιρίκια, κυλούν πάνινες μπάλες και πού και πού κάποια χτυπά ένα παράθυρο… Τέτοια παιδικά χρονια ίσως δεν υπάρχουν πια εδώ και πάνω από μισό αιώνα.

Η απέριττη, απίστευτα ελκυστική μελωδία και οι ανεπανάληπτοι στίχοι, επεξεργασμένοι με λεπτότητα από τον δημιουργό της ενορχήστρωσης – τον περίφημο συνθέτη Στέφαν Ντιμιτρόφ – γίνονται ακόμη πιο συγκινητικοί με τη φωνή του ερμηνευτή Όρλιν Γκοράνοφ. Το τραγούδι «Ξυπόλυτοι καιροί» είναι γνωστό και στην εκτέλεση της Μπογκντάνα Καραντότσεβα, όμως η ανδρική φωνή ταιριάζει περισσότερο στην ιστορία της σειράς για τον Φίλιο και τον Μακένζεν. Και ο υπέροχος, πλούσιος και βελούδινος, τρυφερός και ειλικρινής, συναισθηματικός και συγκινητικός τόνος της φωνής του Όρλιν Γκοράνοφ μετατρέπει το ταπεινό και απλό τραγουδάκι σε κάτι πολύ περισσότερο από ένα δείγμα της βουλγάρικης μουσικής κουλτούρας.

Επιμέλεια, μετάφραση και  δημοσίευση: Σβέτλα Τόντοροβα

Φωτογραφίες: ΒΕΤ, Ζντράβκο Πετρόφ