Më 20 korrik, në mes të ditëve më të nxehta, Kisha jonë nderon profetin e Dhiatës së Vjetër Ilia. Për respektin e popullit tonë për Shën Ilian dëshmojnë kishat e shumta ortodokse me emrin e tij, ku për nder të tij janë kryer liturgji festive që nga kohërat e lashta. Jeta e tij është e mbushur jo vetëm me mrekulli të panumërta, por edhe me dëshmi të marrëdhënies së tij të mrekullueshme me Perëndinë, duke kulmuar me ngjitjen e tij qiellore mbi një karrocë të zjarrtë. Zoti i ka caktuar atij misionin e jashtëzakonshëm që do të shfaqet në fund të kohës.
Profeti Ilia jetoi në shekullin IX para Krishtit në Tesvia, kur izraelitët braktisën besimin e tyre në Zotin e Gjallë për shkak të gruas së mbretit Ahav - Jezebelës pagane. Për t'i kthyer ata te Zoti i Vërtetë, profeti e mbylli qiellin me lutjet e tij që të mos binte asnjë pikë shi. Për tre vjet e gjysmë thatësira mbuloi tokën, ndodhi një zi e tmerrshme. Ilia u tërhoq atje ku Perëndia e drejtoi dhe u lut me zjarr për kthimin e njerëzve të zgjedhur në besimin e vërtetë. Fjalët e tij profetike i ndriçuan shpirtrat njerëzorë me providencën e Zotit dhe kur e përmbushi misionin e tij tokësor, ai u ngjit në mbretërinë e Zotit mbi qerren që vetë Zoti i kishte dërguar.
Në besimet popullore të trojeve bullgare, Shën Ilia i dënon jobesimtarët me thatësirë dhe shiu i bekuar u dërgohet të penduarve. Ai mbron dhe ndihmon të varfrit që nuk lakmojnë pas pasurive, por e duan Zotin. Për shkak të fuqisë së zjarrtë që ka zotëruar, njerëzit e lashtë e kanë quajtur Ilia Bubullima, i cili vrapon nëpër qiell në një karrocë të zjarrtë nga e cila dërgon rrufe.
Në këtë ditë festojnë të gjithë ata që mbajnë emrin e shenjtorit - Ilia, Ilijan, Ilijana, Ilinda, Illka, Illko, Illço, Lina, Linda, si dhe esnafet artizanale të lëkurëpunuesve, gëzoftarëve, samarxhinjve dhe tjegullabërësve. Zjarrfikësve gjithashtu nderojnë shenjtorin.
Përpiloi: Darina Grigorova
Foto: arkiv, EPA/BGNES
Shërbesat e së Shtunës së Madhe fillojnë të premten në mbrëmje me Oden për Krishtin. Kisha përkujton varrimin e Krishtit Shpëtimtar dhe zbritjen e Tij në ferr për të shpëtuar të drejtët e kyçur atje që vdiqën para veprës së Tij shëlbuese...
Të Premten e Madhe, Kisha kujton vuajtjet e mëdha të Jezu Krishtit, i cili me dëshirë të vet pranoi të gjykohej, të fshikullohej, të pështyhej, të poshtërohet, të rrihej me shuplaka dhe të shfaqej para popullit me mantelin për fyerje, me një..
Atë ditë, Shpëtimtari organizoi darkën tradicionale të Pashkës për popullin hebre në shtëpinë e një banori të Jerusalemit. Përpara darkës, si shprehje respekti, Ai lau këmbët e apostujve dhe tha: “Unë erdha për të shërbyer, jo që të më shërbejnë” ...